علی ثقفی که تجربه کارگردانی مستند، فیلم های کوتاه و نیمه بلند متعددی را در کارنامه کاری خود دارد، در پاسخ سوالی در مورد چگونگی انتخاب شدن برای ساخت فیلمی درباره پرویز دهداری به جام جم توضیح داد: به عنوان کارگردان از طرف سازمان اوج به عطا پناهی، تهیه کننده معرفی شدم. قبل از آن که با وی ملاقات کنم، درباره ایشان تحقیق کردم و متوجه شدم فرد شناخته شده ای است و کارهای بسیاری انجام داده است. وی تصریح کرد: از این رو با دیدن پناهی حس خوبی به من منتقل شد. تا قبل از ساخت فیلم سینمایی «پرویزخان» مستندهای فوتبالی کار کرده بودم و زمانی که در برنامه 90 مشغول بودم، همیشه این سوال مطرح بود که چرا تا به امروز یک فیلم فوتبالی خوب ساخته نشده است؟ از آن زمان دغدغه ساخت یک فیلم سینمایی فوتبالی داشتم تا این که موقعیت ساخت فیلم سینمایی پرویزخان پیش آمد.این کارگردان در مورد تحقیقاتی که برای ساخت فیلم سینمایی پرویزخان انجام داده و چالش هایی که تجربه کرده، بیان کرد: برای شروع انجام تحقیقات به منظور نگارش فیلمنامه پرویزخان در گام نخست سراغ مطبوعات دهه 60 رفتم. مطبوعات آن دوران دقیقا من را به آن سال هایی که نیاز داشتم، می برد. خوبی مطبوعات آن دوران این بود که بسیار پربار به مسائل آن دوران پرداخته بود. یعنی علاوه بر مسائل فوتبالی به اتفاقات اجتماعی، سیاسی و فضایی که جامعه در آن به سر می برد نیز پرداخته بود. روزنامه ها و مجلاتی مانند کیهان ورزشی، دنیای ورزش، هدف، ابرار ورزشی و... را با دقت می خواندم و نکته برداری می کردم. خواندن مطبوعات کمک بسیار کرد تا بتوانم خودم را به فضای آن دوران نزدیک کنم.

این کارگردان اضافه کرد: آن قدر غرق مطالعه و پیگیری آنها بودم که شاید در آن زمان تنها 2 تا 3 ساعت می خوابیدم. نکته جالب اینجاست که مطبوعات و رسانه ها هر سال در سالگرد پرویز دهداری به ایشان می پردازند و گفت وگوهایی نیز در این زمینه انجام می دهند که من آنها را نیز با دقت تمام مطالعه و بررسی کردم. بعد از مطالعه مطبوعات سراغ افراد مطلع و افرادی که در آن دوران حضور داشتند، رفتم و گفت وگوهایی نیز به صورت حضوری با آنها ترتیب دادم.چون بعد از جمع آوری اطلاعات اولیه یکسری سوال برایم پیش آمد که باید پاسخ آن سوالات را نیز به دست می آوردم. به گفته ثقفی با کسانی مانند بازیکن های مستعفی تیم ملی، همسر و دختر پرویز دهداری و...به صورت مستقیم وحضوری گفت وگو انجام شده است. ثقفی درهمین رابطه گفت: درباره بازیکنان آن دوران به صورت جدا جدا تحقیق انجام دادم. بازیکن هایی مانند سیروس قایقران، احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه و... بررسی های دقیقی صورت گرفت. سپس سراغ مطالعه درباره فضای اجتماعی و سیاسی آن دوران رفتم. کتاب هایی را پیدا و مطالعه کردم تا بتوانم به صورت دقیق در آن فضا و دوران قرار گیرم.

کارگردان مستند «پلاک قرمز» در مورد پررنگ شدن بعد اجتماعی فیلم پرویز خان بیان کرد: در همان بررسی و مطالعاتم متوجه شدم سال 65 چه سال عجیبی بوده است. سال ششم که کشور غرق در جنگ شده بود. به طوری که تاثیرات جنگ بسیار محسوس بود. در همین سال نیز عملیات های مهمی مانند عملیات کربلای 4و 5 انجام شد وفیلم پرویز خان نیز دقیقا در همان مقطع شش ماهه قرار بود روایت شود. مهم ترین بخش ماجرا بعد از جمع آوری اطلاعات و گفت وگوها این بود که چطور بتوانم آنها را دراماتیزه کنم. نیاز داشتم بتوانم درروایت پرویز خان فشاربسیار مهلکی به کاراکترهایی همچون پرویزدهداری وارد کنم. سوالی که برای من مطرح بود این بود که چه فشاری؟ وی افزود: دائم در واقعیات می گشتم تا به گزینه موردنظرم دست پیدا کنم. برای همین هم در تحقیقاتم به جنبه های گوناگون پرداختم. یک جنبه آن خود پرویز دهداری و شخصیتش بود. بخش دیگری از تحقیقاتم این بود که چه اتفاقاتی بیفتد و پرویز دهداری چگونه با آن برخورد ‎ کند. مدام در زندگی پرویزدهداری کندوکاو می کردم تا بتوانم به سوالاتم پاسخ دهم.یادم هست وقایع رابارها درمیان حرف آدم ها ونقل قول هایی که جمع آوری کرده بودم مرورمی کردم تاعلت اتفاقات را از رفتارهای دهداری پیدا کنم. به دلیل آن که غرق اطلاعات شده بودم، توانستم به نتایج مهمی نیزدست یابم.به عنوان مثال به داستان کلیه پرویز دهداری رسیدم.این که ایشان دو کلیه اش راازدست داده بود وسال ها با کلیه برادرش که به او اهدا شده بودزندگی می کرد.

ثقفی با اشاره به این که در زندگی شخصی پرویز دهداری سال ها زندگی با یک کلیه پیوندی اتفاق مهمی بوده، تاکید کرد: از خودم این سوال را می کردم؛ اگر این اتفاق برایش نمی افتاد باز هم چنین آدمی بود؟ می دیدم پرویز دهداری آدمی است که دلش نمی خواست دینی به گردنش باشد و نشانه هایش را در تمام رفتارهایش می دیدم. دائم به خودم گوشزد می کردم تا زمانی که خودت پرویز دهداری را به درستی نشناسی و به او نزدیک نشوی، نمی توانی تماشاگر را نیز به پرویز دهداری و فیلمی که درباره ایشان می سازی نزدیک کنی. برای همین دو سال از عمرم را با پرویز دهداری زندگی کردم. مثل پرویز دهداری راه می رفتم مثل او فکر می کردم. حتی زمانی که فیلمنامه را می نوشتم خواب ایشان را هم می دیدم. احساس می کردم باید تلاش کنم خودم را به او نزدیک کنم. این کارگردان گفت: با وجود آن که قرار بود فیلم سینمایی پرویزخان به جشنواره فیلم فجر قبلی برسد اما آن قدر اطلاعات زیاد بود که تصمیم بر آن شد تا کمی تامل کنیم و بگذاریم اکران در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر رقم بخورد.

کارگردان مستند «مقدمه ای برمقدمه» درمورد چندین باربازنویسی فیلمنامه ورسیدن به متن نهایی توضیح داد: زمان نوشتن فیلمنامه، آن را 19باربازنویسی کردم تا به ایده آلی که درنظرداشتم، برسم. حتی در پیش تولید نیز آنچه به ذهنم می رسید را نیز اعمال می کردم. به طوری که عطا پناهی به من می گفت دیگر کافی است اما تجربه به من نشان داده فیلمنامه پایان ندارد. هرقدر زمان باشد می توان فیلمنامه را پخته تر کرد. من همیشه از ایده های تازه استقبال می کنم و ابایی از این که فیلمنامه را به هم بریزم و دوباره از نو بنویسم ندارم. بارها این کار را کرده ام.

وی اضافه کرد: در روزهای تعطیل نیز در دفتر می ماندم و کار بازنویسی را ادامه می دادم. چون ایده هایی که به ذهنم می رسید برایم بسیار جذاب بودند و می خواستم حتما آنها را در فیلمنامه بیاورم. یک اعتقاد دیگری که دارم این است که سر صحنه حتما باید آماده رفت. برای همین تمام صحنه های فیلم در پلاتوها با بازیگرها تمرین شده بود. صحنه بازیگرها در زمین فوتبال نیز تمرین شده بود. نه فقط دکوپاژ شده بود، بلکه میزانسن ها هم تمرین شده بود اما با وجود تمام این آمادگی ها، دلیل نمی شد سر صحنه به ایده هایم اضافه نکنم. در این زمینه نیز تمام عوامل فیلم با من همراهی کردند. از فیلمبردار گرفته تا طراح صحنه، لباس، گریم، تدوین و... با من همراه بودند و حتی پیشنهادهای خوبی نیز در حیطه کاری خودشان می دادند. می توانم بگویم اگر این فیلم، فیلم موفقی است به دلیل داشتن یک گروه خوب و با انگیزه بوده است.

این کارگردان در مورد پربازیگر بودن فیلم پرویزخان و لزوم توانمندی بازیگرانی که هم باید فوتبال بازی می کردند و هم بازیگرهای توانمندی می بودند بیان کرد: انتخاب بازیگر در این فیلم دشوار بود، چون علاوه بر بازیگری، فوتبال هم باید بلد می بودند. برخی از آنها چهره نزدیک به فوتبالیست های واقعی داشتند و برخی نیز نیاز بود تا لهجه داشته باشند. همین فاکتورها کار را سخت کرده بود. در زمینه پروسه انتخاب بازیگر گروه دستیار کارگردان بسیار همراهی کرد. مدام بازیگرها به ما معرفی می ‎شدند و زمان زیادی را صرف تست آنها می کردیم. از آموزشگاه های فوتبال زیادی بازیکن معرفی می‎شد، بنابراین سراغ مدارس فوتبال هم رفتیم. برای انتخاب بازیکن های کویت، پیدا کردن چهره هایی که شبیه به چهره کویتی باشد کار دشواری پیش روی مان بود. کسانی که هم چهره کویتی داشته باشند و هم عربی بلد باشند و هم بازیگری و فوتبال بدانند اصلا آسان نبود. وی افزود: کل تهران را زیر و رو کردیم و کسی پیدا نشد. حتی سراغ محله های عرب نشین رفتیم اما باز هم موفق نشدیم. یک بازی 90 دقیقه ای ایران و کویت را به سختی و به دردسر بسیار پیدا کردم. آن فیلم برای تمام بخش ها تبدیل به یک الگو شده بود، چون به عوامل فیلم گفتم، می خواهیم چیزی شبیه به این بازی فوتبال را بازسازی کنیم. بالاخره بازیکن های کویتی که شبیه به بازیکن های آن دوران باشد را در آبادان پیدا کردیم.وی ادامه داد: بازسازی عرب هایی که در ورزشگاه حضور داشتند. طراحی و بازسازی لباس های آنها همه و همه بسیار کار برد. با وجود آن که این فیلم 52 لوکیشن داشت اما بخش فوتبال آن از همه دشوارتر بود. در مجموع 200 بازیگر در این فیلم مقابل دوربین قرار گرفتند که برای بیشترشان باید لباس طراحی و گریم می شدند.

ثقفی گفت: یک سکانس در مجلس است که پنج بازیگر اصلی دارد و هر پنج بازیگر دارای گریم های سنگین هستند. برای من که در تمام سکانس ها بسیار سختگیر بودم، عبور از کوچک ترین جزئیات نیز ساده نبود و همه موارد باید به درستی و با دقت و وسواسی که داشتم، پیش می رفت. در سه ماه پیش تولید یک اتاق داشتیم هر بازیگری که به تیم اضافه می شد، تصویرش را روی آن دیوار می زدیم. عکس نخست سعید پورصمیمی بود و بعد از ایشان 199 عکس دیگر به آن دیوار اضافه شد.

ثقفی درمورد انتخاب سعید پورصمیمی به عنوان یکی از بهترین انتخاب هایی که برای فیلم سینمایی پرویز خان وجود داشت، عنوان کرد: با وجود آن که ابتدا برای انتخاب بازیگری که در نقش پرویز دهداری بازی کند، دنبال کسی بودیم که به ایشان از نظر ظاهری شباهت داشته باشد اما موفق به این کار نشدیم. برای همین از زمانی که به این نتیجه رسیدیم بازیگری شبیه دهداری وجود ندارد، انتخاب اول من سعید پورصمیمی بود. چون با توجه به شخصیت پردازی که درباره پرویز دهداری کرده بودم، می دانستم بازیگری که قرار است در نقش ایشان ظاهر شود، کار ساده ای پیش رو نخواهد داشت. وقتی فیلمنامه را برای سعید پورصمیمی فرستادم، خیلی نگران بودم که ایشان قبول نکند، چون می دانستم برای او فیلمنامه بسیار حائز اهمیت است. در کمتر از دو روز جواب داد و گفت می پذیرد در این فیلم حضور داشته باشد و آن روز بسیار خوشحال شدم.

ثقفی ادامه داد: روزی که سعید پورصمیمی برای تست گریم آمد، همه ما جا خوردیم. ایشان بعد از اتمام گریم و پوشیدن لباس واقعا شبیه پرویز دهداری شده بود. خود من هم جا خوردم و فکر نمی کردم بتوان ایشان را تا این حد به چهره پرویز دهداری نزدیک کرد. تصورم این بود با توجه به فیلم «برادران لیلا» ایشان قوز دارد و به آزاده قوام، طراح صحنه گفته بودم باید فکری برای آن که آقای پورصمیمی شق و رق بایستد، بکنیم. اما وقتی ایشان آمد، آن قدر صاف ایستاد که بسیار تعجب کردم. وی به معنای واقعی بازیگر است و تمام اجزای چهره و بدنش را تحت کنترل دارد. به یاد دارم وقتی ایشان از اتاق گریم بیرون آمد همه برایش ایستادند و دست زدند و آنجا بود که متوجه شدم انتخاب درستی کرده ام.

ثقفی در پاسخ به این که با وجود تمام انتظارهایی که می رفت، اما سعید پورصمیمی نتوانست سیمرغ چهل و دومین جشنواره فیلم فجر را با خود به خانه ببرد، بیان کرد: با دیدن لیست نامزدها بسیار جا خوردم، چون احساس کردم فیلم سینمایی پرویزخان در بسیاری از بخش ها نادیده گرفته شد. توانایی بازیگری سعید پورصمیمی در مقایسه با دیگران در این جشنواره کاملا فاحش بود. حتی در نظرسنجی های صورت گرفته شده از سوی رسانه ها هم نشان می داد اکثرا درباره بازیگری قوی سعید پورصمیمی اتفاق نظر دارند. این اتفاق نظر آن قدر فاحش بود که نشان می داد تمام سلایق و نگاه های مختلف را هم با خود دارد. به هر حال جشنواره است و امکان دارد به دلیل سلایق داورها اجحاف هایی به برخی فیلم ها بشود.

روزبه رئوفی، دیگر بازیگر پرویز خان برای رسیدن به نقش سیروس قایقران تلاش بسیاری کرده؛ از سفر به انزلی تا مطالعه کتاب ها و اطلاعاتی که در خصوص این چهره ورزشی وجود داشته است. رئوفی در مورد چالش هایی که پشت سر گذاشته به جام جم گفت: من ابتدا حتی با سفر به انزلی و نزدیکی به دوستان و آشنایان سیروس قایقران هم نمی توانستم در حدی که مطلوبم بود به اطلاعاتی برای ایفای نقش یک چهره ورزشی ارزشمند دست پیدا کنم، ولی به مرور زمان در گفت و گوهایی که با اطرافیان قایقران داشتم، کم کم به موارد جذابی در خصوص این فرد دست پیدا کردم که در بازی در فیلم سینمایی پرویز خان کمک زیادی به من کرد. وی با تاکید به این که برای ایفای نقش یک شخصیت ورزشی آن هم ورزش پر طرفدار فوتبال، ابتدا باید این ورزش را شناخت، ادامه داد: برای این بخش از کار، مربی ورزشی داشتیم که مصطفی ایمان وند در این زمینه به ما کمک می کرد. من حتی برای ایفای نقش سیروس قایقران در خصوص جزئی ترین شکل بدن و حرکت هایی که باید اجرا می کردم، از ایمان وند مشورت می گرفتم تا خطایی در ایفای نقش وجود نداشته باشد. به همین منظور علاوه بر تمرین های گروهی، به صورت خصوصی نیز گاهی با این مربی ورزشی تعاملاتی داشتم. نوع دویدن یک ورزشکار واقعی، چرخش سر و دنبال کردن توپ توسط فوتبالیست و... همه از جمله مواردی است که به نظرم باید به طبیعی ترین شکل ممکن اجرا می شد و من هم تمام تلاشم را برای رسیدن به این مرحله از ایفای نقش به کار گرفتم.

رئوفی از کاهش17کیلووزن برای رسیدن به بدنی ورزیده تر گفت وادامه داد:همه تلاش هایی که انجام شد یک طرف، اما من در انزلی بود که سیروس قایقران واقعی را پیدا کردم. ابتدا درمصاحبت با افراد، توضیح نمی دادم که قرار است نقش این ورزشکار را ایفا کنم و فکر می کردند می خواهم مقاله ای بنویسم، اما کم کم وقتی بیشتر با هم صمیمی شدیم، ماجرای فیلم را گفتم و همین موجب شد که واقعا به من کمک کنند. این بازیگر جوان در پاسخ به این سوال که پس از کندوکاو در زندگی سیروس قایقران، کدام ویژگی این ورزشکار برای خودش جالب تر از همه بوده، اظهار کرد: سیروس قایقران به جز یک سال که برای قطر بازی کرده، در تیم ملوان حضور داشته یعنی کاپیتان تیم ملی بوده، ولی همچنان در تیم ملوان باقی مانده و این تصمیمی که گرفته به نظر من نکات جذاب شخصیت وی را نشان می دهد؛ این که سیروس قایقران دنبال خودنمایی نبوده و هرگز نخواسته بعد از کاپیتان تیم ملی شدن،هویت واقعی خودش رافراموش کندوهمچنان ملوان وتیم محبوب انزلی چی ها برایش جایگاه والایی داشته است.رئوفی تاکید کرد: این خصلتی است که شاید امروز کمتر در ما دیده شود وبه محض این که موردتشویق قرارمی گیریم، خودمان را گم می کنیم. قایقران وسعت روحی زیادی داشته و با توجه به جایگاه ویژه ای که در انزلی به دست آورده بود، اما همچنان رفیق معمولی همه رفقایش باقی مانده بود و تغییری در میزان صمیمیت وی با دوستان، خانواده و مردمش دیده نمی شود.

بازیگر نقش سیروس قایقران اضافه کرد: شاید بتوان اسم این ویژگی سیروس قایقران را تواضع گذاشت، اما در عین حال می توان او را قهرمانی معمولی دانست که برای انزلی چی ها همچنان شخصیتی گرم و صمیمی است و برچسب هایی که حرفه و اجتماع به او زده، موجب از بین رفتن هویت و ریشه هایش نشده است. این مرد اصیل بوده و شاید این اصالت در میان مردمان امروزی ویژگی کمیابی باشد. این بازیگر در مورد آشتی با جهان ورزش بعد از بازی در نقش یک ورزشکار توضیح داد: اتفاقا بازی در این نقش برای من خیلی مثبت بود چرا که نه ورزشکار بودم نه اهل فوتبال اما پس از بازی در نقش یک ورزشکار هم ورزش را ادامه دادم، هم اضافه وزنم را از دست دادم، هم ورزش برای من ادامه دار شد و خیلی جدی فوتبال بازی می کنم و ورزش برایم لذت بخش شده است. وی در مورد لزوم شناخت سبک زندگی دهه 60 برای بازی در پرویز خان عنوان کرد: من در آثار سینمایی و سریال هایی با محوریت دهه 60 بازی کرده بودم و به همین منظور کمی نسبت به آن دوران از قبل شناخت داشتم که به من کمک زیادی کرد.

رئوفی در آخر در مورد خاطره خود از اکران مردمی پرویز خان درانزلی بیان کرد: مردم انزلی در این اکران، ارادت ویژه خود به سیروس قایقران وحتی من را که بازیگر نقش این ورزشکار بودم نشان دادند که این تجربه و بازخوردها برایم خیلی ارزش داشت.

سیدابوالفضل موسوی، بازیگر نقش دوران جوانی احمدرضا عابدزاده در فیلم سینمایی پرویزخان است که هرچند برای بازی در این نقش، امکان ملاقات با این اسطوره برایش فراهم نشده است اما تا رسیدن به وجود شخصیتی «عقاب آسیا» تلاش بسیاری کرده؛ از کاهش وزن تا یادگیری دروازه بانی! موسوی در رابطه با تجربه بازی در نقش یک چهره ورزشی مطرح به جام جم گفت: از آنجا که آقای عابدزاده در رسانه ها و خبرگزاری ها چهره ای شناخته شده و جهانی است، آن قدر از ایشان گفته شده بود که می توان از طریق فضاهای گوناگون نسبت به ویژگی های وی اطلاعات خوبی کسب کرد. برای من هم این امکان فراهم بود تا با بررسی و تحقیق در داده ها و اطلاعاتی که درخصوص این ورزشکار وجود داشت، به خلق وخو و حتی برخی شاخص های رفتاری این دروازه بان نامدار پی ببرم. موسوی در ادامه تصریح کرد: درواقع فیلم ها و گفته هایی که درخصوص ایشان وجود داشت، به من کمک زیادی کرد و شاید با این همه اطلاعات از یک شخصیت برجسته چندان نیاز نبود که به صورت حضوری با وی ملاقات کنم، هرچند چنین ملاقاتی می توانست ارزشمند و کمک کننده باشد. این بازیگر جوان ادامه داد: گروه تهیه و کارگردانی فیلم تلاش کردند در روند تولید اثر ملاقاتی با عابدزاده شکل بگیرد، ولی تا جایی که مطلع هستم ایشان در کشور حضور نداشتند. تمام تلاش ما این بود که خدشه ای به شخصیت ورزشی این چهره ارزشمند وارد نشود. من به عنوان بازیگر برای ایفای این نقش زمان کمی داشتم و هر کاری که از دستم برمی آمد انجام دادم؛ از کاهش وزن تا یادگیری دروازه بانی.

موسوی در ادامه درخصوص حواشی پیش آمده برای فیلم پرویزخان بیان کرد: هنرمندان و برخی کارگردان ها بازخوردهای مثبتی به من دادند که باعث خوشحالی است. همچنین اهالی سرشناس فوتبالی مانند جواد زرینچه، ناصر محمدخانی و حتی فرزند پرویز دهداری از بازی من راضی بودند و نظرات خوبی نسبت به کلیت کار داشتند. فکر می کنم آقای عابدزاده فیلم پرویزخان را ندیده باشند و با افتخار دعوت می کنم که به تماشای این فیلم بنشینند. بازیگر نقش احمدرضا عابدزاده در پرویزخان تاکید کرد: به نظرم بیش از حواشی، روزهای فیلمبرداری و بازه زمانی که من باید تلاشم را می کردم اهمیت دارد. مطمئنم هر کاری که از دستم برمی آمد تا اثر آبرومندی تولید شود را انجام داده ام. در مسیر تولید فیلم نیز نکته مهم این بود که ما باید عابدزاده فیلمنامه را پیدا می کردیم و طبیعتا بازیگر هم کاری را انجام می دهد که تیم سازنده ازاومی خواهد.موسوی درموردآشنایی با نوع زندگی ورزشکاران پس از بازی در نقش عابدزاده نیز عنوان کرد: پرویزخان نقطه عطف مسیر بازیگری من در سال 1402 بوده است. پیش از بازیگری، دستیاری کارگردانی و برنامه ریزی را تجربه کرده ام. حس می کنم بعد از بازی در این فیلم باید بازیگری را جدی تر دنبال کنم و با گذراندن دوره های حرفه ای و مشورت با افراد صاحب نظر سعی در ارتقای خودم دارم. وی در ادامه با تاکید بر این که پیش از بازی در نقش یک چهره شناخته شده فوتبالی چندان درگیر جهان فوتبال نبوده، اضافه کرد: قبلا من تا حدودی طرفدار تیم استقلال بودم و بعد دست بر قضا، نقش یکی از اسطوره های پرسپولیسی به من پیشنهاد داده شد! طبیعی است که بازی در چنین نقشی از هر جهت برایم چالش برانگیز و درعین حال پر از جذابیت باشد. گرچه سلیقه من در بازیگری بیشتر بازی در درام است و شاید ازجمله بازیگرانی که علاقه مند به بازی در نقش های طنز هستند نباشم، ولی برای بازیگر هر تجربه ای چالش های خاص خود را دارد.