جیکوب هیلبرون، روزنامه نگار و روشنفکر برجسته، در کتاب 251 صفحه ای خود، تاریخچه حمایت جناح راست امریکا از دیکتاتورهای خارجی، از ویلهلم گرفته تا موسولینی را توضیح می دهد و می گوید، شیفتگی محافظه کاران امریکایی به دیکتاتورهای خارجی، اگرچه یک واقعیت عجیب است اما پدیده جدیدی نیست و از دوران جنگ جهانی اول همین بوده است.

استیو کول که او نیز از نویسندگان معروف امریکایی و برنده جایزه پولیتزر است، در این کتاب 567 صفحه ای به ریشه های جنگ عراق اشاره کرد و از دروغی که دولت جورج بوش برای حمله به این کشور گفت، پرده برداشته و تاکید کرده است، سال 2003 زمانی که امریکا به عراق حمله کرد، پیام آن کاملا روشن بود: عراق تحت کنترل صدام مجهز به سلاح های کشتار جمعی است و اگر کنترل نشود، خطری بزرگ برای تمام جهان خواهد بود. اما یک دهه بعد مشخص شد هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق وجود نداشته است و امریکا و متحدانش مجبور به پذیرش شکست سیاسی و اطلاعاتی که منجر به این جنگ و صرف هزینه های بسیار شده بود، شدند.

کارلوس لوزادا، مقاله نویس برنده جایزه پولیتزر در نیویورک تایمز در این کتاب که در 411 صفحه منتشر شده است، به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه افراد صاحب قدرت از طریق کتاب ها و نوشته هایشان خود را نشان می دهند و با انجام این کار پرده از درگیری های شخصی، سیاسی و فرهنگی که واشنگتن به عنوان مرکز سیاسی امریکا و همچنین مردم این کشور را هدایت می کنند، برمی دارد. او خاطرنشان می کند که باراک اوباما در خاطرات و سخنرانی های خود دائما از نمادهای شخصی خود استفاده کرده و با استفاده از آنها مسیر مبارزات انتخاباتی اش را پیش می برد. دونالد ترامپ نیز در یک سخنرانی درباره موهایش که دو دهه پیش ایراد شد، نام خود را مطرح کرد و هیلاری نیز با خاطراتش از بوش به چنین چیزی رسید.

جونا مندز در این درام 303 صفحه ای روایتی کم نظیر از چگونگی پیوستن خود به سازمان سیا را بازگو می کند و روایتی دست اول از فعالیت های سیا در اوج جنگ سرد ارائه می دهد و می گوید که چگونه این سازمان جاسوسی اغلب زنان را نادیده یا دست کم می گیرد و در مواردی حتی آنان را تضعیف می کند. او در کتاب خود ابعاد جاسوسی امریکا را برملا می کند.