63 سال از روزی که به پیشنهاد انستیتو بین المللی تئاتر (ITI) هنرمندان تئاتر در سراسر جهان 27 ماه مارس (7 فروردین) را به عنوان «روز جهانی تئاتر» جشن می گیرند، می گذرد. با توجه به اینکه ایران نیز در این مجمع بین المللی، عضو است هر سال به همین مناسب جشنی در ایران برگزار می شود و با توجه به اینکه روز جهانی تئاتر در ایران همزمان با ایام تعطیلات نوروز است تنها در این روز با ارسال چند پیام تبریک و برنامه ای نمادین جشنی برگزار نمی شود و برگزاری این جشن به اردیبهشت موکول و همزمان با اردیبهشت ماه در جای جای کشور هفته تئاتر برگزار می شود تا در طول این هفته با برگزاری برنامه های متنوع و متعدد که شرکت در آنها برای عموم مردم آزاد است، مهم ترین رویداد صنفی اهالی تئاتر برگزار شود.اما با شیوع بیماری کرونا، برگزاری این رویداد در ایران متوقف شد و با گذشت دو سال از فروکش کردن این بیماری، گویی مدیران تئاتری و خانه تئاتر ترجیح می دهند از برگزاری این رویداد شانه خالی کنند و به بهانه هایی چون عدم حمایت مالی اداره کل هنرهای نمایشی، دوباره این نکته را به ما یادآوری کنند که خانه تئاتر آن گونه که باید در راستای اهداف صنفی تلاشی نمی کند و درصدد این نیست که فعالیت های جمعی را در این نهاد زنده نگه دارد. اگر هم با نهادهایی برای گرفتن امتیاز دچار مشکل است، درصدد این نیست که شفاف سازی کند. با این همه برخی کانون های خانه تئاتر به صورت خودجوش اقدام به برگزاری رویدادهایی به مناسبت هفته تئاتر در تقویم هنرهای نمایشی کشور کرده اند. با توجه به عملکرد خانه تئاتر در سال های اخیر که کمتر توانسته به عنوان نهادی کارآمد وارد عمل شود، ضرورت طرح این پرسش فراهم می شود که آیا وقت آن فرا نرسیده است که تغییری در ساختار این خانه به وجود آید و مدیرانی که تجربه نشان داده، کمتر پیگیر مطالبات صنفی و حمایت از اعضای خانه هستند جای شان را به جوانانی بادغدغه و پرشور بدهند تا خونی تازه در رگ های این خانه بدود و شاهد دستاوردهای آن در بدنه تئاتر کشور باشیم؟ تا پیش از همه گیری کرونا، هر سال برنامه بزرگداشت روز جهانی تئاتر به کوشش انجمن های زیرمجموعه خانه تئاتر برگزار می شد. حالا برگزاری این رویداد در شانزدهمین ایستگاه خود متوقف شده است.