دكتر محكي گفت: پديده كنوني حوزه دانش و اطلاعات اين است كه رشد همگام با توسعه خِرد و حكمت و چارچوب معرفتي در جامعه نبوده است.دكتر محكي گفت: پديده كنوني حوزه دانش و اطلاعات اين است كه رشد همگام با توسعه خِرد و حكمت و چارچوب معرفتي در جامعه نبوده است.
    به گزارش روابط عمومي دفتر مطالعات و برنامه‌ريزي رسانه‌ها وي افزود: نمي‌توان اطمينان داد با يك تحقيق كيفي از نوع گراند‌تئوري ميان نخبگان كشور بتوان به راهكاري براي توسعه سواد رسانه‌اي در جامعه و تعيين راهبرد برون‌رفت از وضع موجود رسيد. بر همين اساس دسته بندي تئوريك رويكردها انسدادي يا آموزشي نسبت به سواد رسانه‌اي با نگاه آماري و مصرف محور مبتني بر استدلال بر مبناي پيامدهاي ظاهري است.
    محكي مديركل سازمان مطالعات فرهنگي اجتماعي شهرداري تهران با اشاره به اين مطلب گفت: اگر رويكردهاي نظام سياسي و اجتماعي‌ نخبگان و فرهيختگان ما در برابر سواد رسانه‌اي را به شرقي- غربي يا انسدادي در برابر تأكيد بر فرهنگ‌سازي و آموزش و توسعه دسته‌بندي كنيم، هر دو گروه با آمارهاي كمّي كه حاكي از توسعه مصرف است و پيامدهاي ظاهري كه در حوزه رفتاري و عمل كاربران داشته‌اند، استدلال مي‌كنند.
    وي افزود: مبحث سواد رسانه‌اي با بيش از يك دهه پيشينه در حوزه آكادميك كشور آيا مفهومي وارداتي است و تحت تأثير پيشبرد مباحث ساختارگرايانه جامعه‌شناختي جامعه‌شناسي فرانسوي طرح شده يا اين كه يك نياز درون‌زا است؟ جامعه ايراني از نظر سطح ميزان سواد رسانه‌اي در چه جايگاهي قرار دارد؟ اگر با كشورهاي ديگر مقايسه كنيم چه وضعيتي دارد؟ كاربران رسانه‌اي ايران تا چه اندازه بر بخش سواد رسانه‌اي مسلط هستند؟ آيا شاخص‌هاي سواد رسانه‌اي را دقيق احساس كرده‌ايم؟ سنجيده‌ايم؟ شناسايي كرده‌ايم؟ آيا شاخص‌هاي استاندارد شده و بومي شده‌اي براي انجام مطالعات درباره وضع موجود سواد رسانه‌اي كاربران و كارگزاران وجود دارد؟ آيا متناسب با يافته‌هاي پژوهشي انجام شده، برآوردي از وضعيت موجود و وضعيت مطلوب در جامعه‌مان وجود دارد؟ متناسب با برآوردهاي احتمالي انجام شده، آيا توانسته ايم راهبردهاي حركت از وضع موجود به مطلوب را ترسيم نماييم؟ آيا سهم و نقش دستگاه‌‌ها و سازمان‌هاي ذيربط روشن شده و در مورد اقدام آن‌ها تعريف و عملياتي شده است؟ آيا در خصوص حكم عملكرد سازمان‌ها، نهادها و دستگاه‌هاي ذيربط مطالعات بازخوردسنجي و سنجش اثربخشي داشته‌ايم؟ پاسخ به اين رشته از پرسش ها چه نتايجي را به ما نشان مي دهد يا اين كه پاسخ تمام اين سؤالات منفي است و هنوز در حداقل شناخت وضعيت موجود قرار داريم؟ آيا در جامعه‌اي كه ارتباط‌ آنالوگ، يك‌سويه، از بالا به پايين و دستوري است صحبت از بالا بردن سواد رسانه‌اي كرد؟ شاخص‌هاي سواد رسانه‌اي جهان شمول، منطقه‌اي، محلي و معطوف به جامعه هدف هستند و آيا بازانديشي شده تا سواد رسانه‌اي را مرتبط با مقتضيات و مختصات جامعه خود مورد بازبيني قرار دهيم؟
    محكي تاكيد كرد: شايد كم‌نظير باشد كه جامعه ايراني به ويژه شهرنشينانِ تحصيل كردة و طبقه متوسط جامعه در بكارگيري و استخدام مهارت‌هاي تكنولوژي داراي موجي از استقبال است و چه سخت‌افزار و نرم‌افزار را مورد استفاده قرار مي‌دهند. حال اگر با توجه مختصات ذهني، رواني و ميزان بكارگيري فن‌آوري در جامعه‌، خواست‌ها و نيازهاي در طبقه جوان و به ويژه نيازهاي نو شونده را بازانديشي ننموده و تنها بازگويي شوند و آن چه در ادبيات غرب و متناسب با نياز آن‌ها رواج دارد يا در معاهده‌هاي بين‌المللي و پروتكل‌هاي يونسكو و سازمان ملل تحت عنوان آموزش براي همه عمر، ارتقاي سواد رسانه‌اي و ... وجود دارد، تكرار نماييم شايد نتوان راه به جايي برد.
    وي اظهار داشت: مساله اين است كه اگر چه بحث‌هاي كليدي در محافل دانشگاهي با شدت جريان دارد اما كمترين اثرگزاري را در سازمان‌هاي اجرايي به ثمر مي‌رساند يا در سازمان‌هاي اجرايي نزديك برگزاري انتخابات با رويكرد سياسي، امنيتي و انتظامي برخورد مي‌شود و تاكنون نيز انديشيده نشده چرا اين چالش بزرگ در موضع‌گيري نخبگان و فرهيختگان ما نسبت به سواد رسانه‌اي وجود دارد؟
    تحليل‌هاي دانشگاهي و نظام‌هاي تصميم‌ساز و تصميم‌گير در اين حوزه‌ها از آمارهاي خُرد و نيز پژوهش‌هايي كه متناسب نياز نيستند و از چارچوب‌ها و افق معرفتي بزرگي تبعيت نمي‌كنند، پيروي دارند.
    محكي تاكيد نمود: سواد رسانه‌اي را نمي‌توان از مقوله نظام ارتباطي جامعه خارج كرد و يا مجزا دانست و نيز نمي‌توان از تلقي جامعه نسبت به كيفيت زندگي، از تلقيات ايدئولوژيكي جامعه آن را جدا نمود. نمي‌توان از ارتقاي سواد رسانه‌اي در جامعه گفت اما تكليف نهادهاي كلان فرهنگي و اجتماعي را در ارتباط با الگوهاي رو به رشد تعالي‌گرا و واگرا در جامعه كه هر كدام به‌عنوان دو الگوي فكري مجزاي رو به رشد تعيين نكرد. نمي‌توان راجع به كيفيت زندگي گفت اما تكليف‌ را در ارتباط با هويت و سبك زندگي و مديريت طرح اجتماعي و فرهنگي روشن ننمود. نمي‌توان در ارتباط با سواد رسانه‌اي گفت‌گو كرد اما در دانشگاه‌ها درباره توسعه رويكردهاي كلان استنباطي، كيفي و انتقادنگر كه لازمه پيشبرد اين مباحث است سخن نگفت.
    مديركل سازمان مطالعات فرهنگي اجتماعي شهرداري تهران اشاره كرد: تا زماني‌كه رويكردهاي پژوهشي و كارشناسي نگاه خُرد و آماري و كمي به اين موضوع دارند و هر نوع تفكر انتقادي مرتبط با مساله را چالش با نظام كلان سياسي و اجتماعي و فرهنگي تلقي مي‌كند نمي‌توان راه به جايي برد و در راه توسعه سواد رسانه‌اي همزمان مسائل مرتبط با تنوع و تكثر، احترام به فرهنگ‌ها و خرده فرهنگ‌هاي موجود در جامعه را بايد حل كرده باشيم. تصوير موجود از نخبگان و فرهيختگان در برابر پديده رسانه و پيام‌هاي رسانه‌اي به عنوان گزينش‌گر و فعال، خلاق، مبتكر و نوآور با آن چه كه در واقع وجود دارد بسيار متفاوت است. در مقايسه با 4 يا 5 سال گذشته آن چه امروزه در حوزه ذهنيت، نگرش، رفتار، گرايشات، تمايلات، وجه نظرها و چارچوب‌هاي مرجع وجود دارد به نسبت گذشته تا چه‌ اندازه برخاسته از تشخيص نياز و مسائل و منافع ملي و اجتماعي يا آن چه از بيرون بر ما تحميل شده، بوده است. ضروري است هم زمان مقايسه‌اي بين گروه‌هاي مختلف اجتماعي از حيث برداشت‌ها و تلقيات نسبت به حوزه عمل رسانه براي سنجش تفاوت ميان برداشت، دانش و شناخت موضوع و راهكارهاي نخبگان و فرهيختگان با طبقه متوسط جامعه انجام شود.
     
□
View: 311 - Print: 1 - Email: 1
اين مطلب را در سايت ماخذ آن ببينيد:
http://www.rasaneh.org/NSite/FullStory/News/?Id=3644