ماه فرو ماند از جمال محمد

قدر فلک را کمال و منزلتی نیست

وعده دیدار هر کسی به قیامت

آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی

عرصه گیتی مجال همت او نیست

و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس

همچو زمین خواهدآسمان که بیفتد

شمس و قمر در زمین حشر نتابد

شاید اگر آفتاب و ماه نتابند

چشم مرا تا به خواب دید جمالش

سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی

سرو نباشد به اعتدال محمد

در نظر قدر با کمال محمد

لیله اسری شب وصال محمد

آمده مجموع در ظلال محمد

روز قیامت نگر مجال محمد

بو که قبولش کند بلال محمد

تا بدهد بوسه بر نعال محمد

نور نتابد مگر جمال محمد

پیش دو ابروی چون هلال محمد

خواب نمی گیرد از خیال محمد

عشق محمد بس است و آل محمد