تهیه کنندگان اطلاعات و صورت های مالی شرکت ها، استفاده کنندگان آن و اعتبار بخشندگان به صورت ها، سه دایره متقاطعی هستند که در عین تفاوت با یکدیگر یک نقطه اشتراک دارند: مطالعه آنچه در اختیارشان قرار می گیرد. اکنون سؤال این است که سازمان بورس اوراق بهادار با صدور بخشنامه جدیدی که بر مبنای آن شرکت های بورسی را مکلف می کند تا سود پیش بینی شده را به تایید حسابرسان برساند، چه اهدافی را مورد نظر قرار داده است؟ نکته اول این است که متاسفانه تصمیمات شورای بورس در این باره بدون دریافت اظهارات کارشناسانه حسابرسان صورت گرفته است. این در حالی است که تعامل میان بورس و حسابرسان یکی از بدیهی ترین نوع تعاملاتی است که در بازار سرمایه هر کشوری رخ می دهد.که البته این اصل بدیهی در کشور ما، نادیده گرفته شده است.

بنابراین بهتر بود سازمان بورس و اوراق بهادار قبل از ابلاغ این بخشنامه، اقدام به جمع آوری آرا و نظرات کارشناسان و حسابداران می کرد. چرا که اجرای چنین دستورالعملی نیازمند شاخص ها و ابزارهایی است که باید به دقت سنجیده شود. از سوی دیگر پیش بینی مفهومی مربوط به آینده است و تحقق سودهای پیش بینی شده شرکت و تایید اطلاعیه های مرتبط با آن فراتر از حوزه کاری حسابداران است.

در چنین جایگاهی، تعریف معیارهای پیش بینی و ارایه آن به شرکت ها و همچنین تعریف پارامترهایی برای چگونگی ارایه صورت های مالی یکی از اقداماتی است که می تواند سازمان بورس اوراق بهادار را در اجرای بخشنامه جدید یاری دهد چرا که شفاف سازی در بازار سرمایه باید مبتنی بر اطلاعاتی منطقی و قاعده ای باشد که تحقق آن در گرو همه دست اندرکاران در بورس خواهد بود: از یک سو ارایه دهندگان اطلاعات خواهان ارایه کمترین و مختصرترین اطلاعات به بازار هستند، از سوی دیگر استفاده کنندگان آن خواهان دریافت بیشترین اطلاعات که گاه نامربوط و_ غیر ضروری است، هستند. نکته مهم تر این که حسابرسان به دلیل فقدان ابزارهای لازم و فرمول های تایید سود پیش بینی شده نمی توانند به اجرای دقیق این بخشنامه بپردازند. بدین ترتیب تحقق شفاف سازی در بورس به آینده موکول خواهد شد.

فراموش نکنیم بهترین حالت این است این سه نهاد متفاوت به یکدیگر نزدیک شوند تا دست در دست یکدیگر، به سمت بازاری شفاف حرکت کنند.