ایده تلفن همراه دوربین دار به «فیلیپ کاهن»، مدیر اجرایی شرکت تولیدکننده نرم افزار «بورلند» واقع در تگزاس نسبت داده شده است.

این ایده زمانی به ذهن وی رسید که بی صبرانه منتظر به دنیا آمدن دخترش بود. در حالی که یک دوربین و یک تلفن همراه در دست داشت در این اندیشه بود که کاش می توانست این دو دستگاه را با یکدیگر ترکیب کند تا تجربه خود را با سایر افراد فامیل شریک شود و عکس ها را از طریق تلفن همراه برای آنها نیز ارسال کند.

در اواسط سال 1996 در «منلو پارک» کالیفرنیا شرکت Ricoh Corporation اولین سیستم بی سیم را برای ارسال عکس از دوربین دیجیتالی و تلفن همراه به رایانه شبکه ای در اینترنت طراحی کرد.

یک سال بعد در کالیفرنیا در 11 ژوئن 1997 «فیلیپ کاهن» Philippe Kahn اولین تلفن همراه دوربین دار کامل شده را که شخصا ساخته بود به نمایش عمومی درآورد. این گوشی در آن زمان تصاویر گرفته شده را با بیش از 200هزار نفر در سراسر جهان به اشتراک می گذاشت. «کاهن» با شرکت ژاپنی J-Phone شریک شد. شرکت «شارپ» اولین گوشی دوربین دار را با نام J-SH04 به طور تجاری تولید کرد.

اولین راه اندازی تجاری گوشی های دوربین دار در آمریکای شمالی در سال 2002 اتفاق افتاد و اپراتور «اسپرینت» بیش از یک میلیون گوشی دوربین دار ساخت Sanyo را ارائه داد. گوشی های دوربین دار مانند اغلب تکنولوژی های همراه در مدت زمان کوتاهی راه بلندی را پیموده است. در طول 15سال گذشته والدین از این اختراع کاهن برای گرفتن عکس از نوزادان، کودکان نوپا، دو قلوها و نوجوانان خود استفاده کرده اند. امروزه به سختی می توان تلفن همراهی جدیدی را پیدا کرد که حداقل از یک دوربین معمولی برخوردار نباشد.

سازندگان تلفن همراه اکنون کاربردهای بلاگ عکس (بارگذاری عکس در اینترنت)، کابل USB برای انتقال عکس به رایانه و نوت بوک و قابلیت ارتباط با پرینتر از طریق USB را نیز در گوشی ها تعبیه کرده اند.