ارگان حزب کارگزاران سازندگی در سرمقاله دیروز خود از اختصاص سهم بیشتری از یارانه به طبقات محروم و مستضعف انتقاد کرد و نوشت؛ «توزیع یارانه های نقدی به تناسب درآمدها فاقد منطق عدالت است و اصل تساوی حقوق شهروندان را مخدوش می سازد. تراشیدن قله های ثروت و پرکردن دره های فقر بر اساس تجارب بشری و مطمئن اقتصادی از طریق وضع مالیات بر درآمد و تصاعدی کردن آن همراه با افزایش درآمدها امکان پذیر است و محروم ساختن ثروتمندان از حقوق اولیه مالی که همانا یکسان بودن حق مالکیت بر انفال توسط تمامی آحاد مردم کشور ولو میزان آن برای ثروتمندان کم باشد می تواند تبعات منفی روانی در اجتماع و از بین رفتن روحیه عطوفت بین طبقات پردرآمد و کم درآمد را به دنبال داشته باشد. در حقیقت ماهیت پرداخت یارانه هیچ گاه نباید با ماهیت دریافت مالیات مقایسه شود و چه بسیار ثروتمندانی هستند که حاضرند مالیات های سنگین را بر حسب تکلیف قانونی پرداخت کنند و پرداخت هم می نمایند، اما حاضر نیستند ریالی از حق طبیعی خود بگذرند.»(!)