خشک قلمی، اگر با لجاج نویسنده همراه شود تبعات بسیار ناخوشایندی در بردارد. چون، در این حال ناگوار نویسنده مجبور است راهی غیر از راستی و صداقت قلم پیشه کند و در این وضع، چون او باید که درد بی درمان قلم کویری را طوری معقول و پذیرفته ظاهر صلاح بنمایاند، پس مجبور، به هزار و یک ترفند و شعبده روی می آورد تا طوری بی حرفی و بی مایگی اش را کتمان کند. و این آسیب چه آسیب رنج آوری است که او باید از همان یک دو دانگ آیین دروغگویی بهره بگیرد تا جوری کار ناراست را راست نمایی و باصطلاح رفع و رجوع کند. ولی از آنجا که خود نویسنده -در این ناراست قلمی- بهتر از هرکس می داند که نمی تواند در میدانی چنین عریان مردی همواره