قادر عبدالله زاده موسوم به «قاله مîره» نی نواز معروف کرد در 90 سالگی در شهر بوکان درگذشت. «قاله مره» با نی سوزناک خود بیش از 80 سال روایتگر شادکامی ها و تلخی های مردم کردستان بود. او با نی افسونگرش به هر جمعیتی نالان شد، جفت خوش حالان و بدحالان شد. سینه پرسوز او مشحون از خاطرات تلخ و شیرین مردم این دیار به ویژه منطقه «موکریان» بود. قاله مره سری پرشور داشت و روزهای روشن و تیره سال های دهه 30 شمسی را به یاد می آورد که حضوری پویا داشت. سینه ها را شرحه شرحه می خواست تا بگوید شرح درد اشتیاق. گر چه کسان زیادی به او ابراز ارادت می کردند ولی از درونش اسرار او را نجستند. سر او از ناله هایش دور نبود هر چند چشم و گوش را نور نبود، بانگ نی او آتشی بود که به جان ها می انداخت: هر گاه خاطرات گذشته ها را بازگو می کرد. آتش عشق بود که در نی افتاده بود. ناله نی او از بیدلی و فراموشی نبود. او شور عشق به مردم را دربر داشت لاجرم ناله عاشق نوایی دیگر داشت. «قاله مره» را به استودیوهای رادیو و تلویزیون نبردند تا بگوید: «قاله مره» بی حریف از یارش بریده. روزهای زندگی اش با سوز دل همراه شد. روزها رفت و باک نیست. چون او پاک ماند، گر پاک مانی باک نیست. درنیابد حال پخته هیچ خام پس سخن کوتاه باید والسلام

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق /ثبت است بر جریده عالم دوام ما

یادش گرامی و راهش پررهرو باد