خدمت به خلق، زمینه گسترده ای برای رستگاری است. آنقدر در متن و احکام شریعت بر محبت و عنایت به مردم، گره گشایی از مشکلات آنان، شاد کردن دلشان و... تاکید موکد شده که علمای بزرگی به ضرس قاطع تصریح کرده اند که عبارت حضرت باری تعالی روی دیگر سکه خدمت به خلق است؛ چرا که در لسان احادیث اهل بیت رسول(ص) از مردم یا خلق، به عنوان عیال الله [یعنی خانواده، روزی خور، کسانی که امرشان با خداست و...] سخن رفته است.

اگر به شریعت عملی، نظری گذرا در حد حوصله این سطرها بیندازیم نزدیک ترین مثال روشن همانا شیوه سلوک جناب شیخ رجبعلی خیاط نکوگویان است؛ ایشان خدمت به خلق را شاهراه، بزرگراه و صراط مستقیم برای رسیدن به کمالات روحی و ترقی درجات عالی انسانی در سیر الی الله می دانستند و بر آن جهت گشایش امور سالکان بسیار تاکید می ورزیدند.

جناب شیخ حتی برای رفع بلایا، بیماری ها، مشکلات حرفه ای و کاری و رفع و رجوع امور روزمره مردمان موضوعاتی مانند «صله ارحام، توجه به فقیران و مشکل گشایی، رفع نیاز حاجتمندان، شاد کردن دل مردم، نزدیکان و...» را مطرح می کردند و سالکان برای رفع حوائجشان با عمل کردن به دستورات اینچنینی جناب شیخ، حاجت روا می شدند.

در احادیث شریف اهل بیت(ع) بر «شاد کردن دل مومن» بنا به ضرورت های زمانه بسیار تصریح شده است و از جایگاه والای کسانی در نزد پروردگار سخن رفته که از برادر مومنشان به نحوی دستگیری می کنند.

سخن در این خصوص بسیار است؛ چه کتاب ها و تحلیل ها و روشنگری ها، چه روایت ها و نص های قرآنی، چه سنت اهل بیت مکرم نبوی(ع) و رهروان اسلام ناب محمدی(ص).

اما چیزی که بهانه این تاکید و یادآوری شد، اتفاق زیبایی بود که در فرخنده سالروز میلاد کوثر نبوی(س) صورت پذیرفت: یک نیکوکار، جهیزیه 400 زوج را که تحت پوشش سازمان بهزیستی اند، تامین کرد.

این نیکوکار 3 قلم از کالاهای اساسی جهیزیه این 400 زوج را تهیه کرد.

این فرد نیکوکار 1200 قلم کالای اساسی جهیزیه شامل یخچال فریزر 17 فوت، فرش و ماشین لباسشویی تمام اتوماتیک را برای 400 زوج تحت پوشش سازمان بهزیستی استان تهران تامین کرد.