یک روز امام صادق(ع) رو به یاران خود کرده و جویای احوال مردی شدند. اصحاب گفتند. آقا! ایشان بی نهایت تهیدست و نیازمند شده است. امام پرسیدند: پس روزها چه کار می کنند؟

گفتند: در خانه اش نشسته و مشغول عبادت خداوند است. امام فرمودند: عجب! پس، زندگی اش چگونه می گذرد؟ گفتند: یکی از برادرانش خرجی او را می دهد. حضرت فرمودند: به خدا سوگند، آن کس که کار می کند و خرج او را می دهد، فضیلتی بیش از عبادت وی دارد!(1)

1- قصه های چهارده معصوم، ص 145