گروه فرهنگ و هنر داریوش فرهنگ در حالی پس از 30 سال به خاستگاه هنری خود (تئاتر) برمی گردد که اظهارنظرها درباره کار او با تحلیل هایی نوستالژیک و خاطره انگیز گره خورده است.

شیوه کارگردانی فرهنگ براساس دو مولفه تئاتر دانشگاهی و تجربه گرا شکل یافته و همچنان که خودش هم اذعان دارد، او عضوی از گروه تئاتر «پیاده» است که به نسلی از دانشجویان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برمی گردد. دانشجویانی ایده گرا و خلاقه که هر کدام با آموزه های تئاتری خود شاخه و حوزه های تخصصی را دنبال کرده اند. در تلویزیون یا سینما به اوج رسیده اند و یا همواره تئاتری وفادار به تئاتر مانده اند. رضا بابک، ایرج طهماسب، گلاب آدینه، مهدی هاشمی، علیرضا خمسه، مرضیه برومند و... برخی از آن دانشجویان قدیمی اند که هم اکنون در جایگاه کارگردان یا بازیگری تخصصی برای عامه مردم آشنایند.

فرهنگ، این روزها به سختی مشغول تمرین است. او «گالیله»، متن فلسفی برشت را به همراه بازیگران خود تمرین می کند و از میان نام های آشنای نمایشی او به افرادی همچون مسعود کرامتی، امین تارخ، رحیم نوروزی و... برمی خوریم. این در حالی است که رویکرد نوستالژیک این بازیگر و کارگردان قدیمی در بازگشتش به صحنه همواره ما را به یاد حضور بازیگران دیگری می اندازد که در سال های دور با او همکاری داشته اند.

آخرین کار داریوش فرهنگ در تئاتر به سال 58 برمی گردد و وی در این سال نمایشنامه «دایره گچی قفقازی» را به روی صحنه آورد.