اخترشناسان دانشگاه ناتینگهام با استفاده از تلسکوپ های چاندرا و هابل مدارک قدرتمندی را علیه سیاهچاله های فضایی جمع آوری کرده اند که می تواند این پدیده های کیهانی را به متهم اصلی مرگ کهکشان ها در جهان تبدیل کند.سیاهچاله های بزرگ رفتاری خشونت بار با کهکشان ها دارند.

این پدیده های کیهانی با از هم گسیختن جوهره گازهای حیاتی کهکشان ها، حیات را از کهکشان ها گرفته و قربانیان سرخ کیهانی خود را در میان جهان هستی پراکنده می کنند.

با وجود اینکه هنوز پرونده مختومه اعلام نشده است، تحقیقات جدید نشان می دهد این سیاهچاله ها دست کم از توانایی ارتکاب چنین جنایت خشونت باری برخوردارند.

از گذشته آشکار شده بود که گاه سیاهچاله های عظیم در مرکز کهکشان ها تشعشعات بسیار زیادی از خود ساطع می کنند اما هرگز کسی از میزان رواج چنین تشعشعاتی در سیاهچاله ها آگاه نبود. تصاویر موجود از جهان هستی اطلاعات کافی برای قضاوت کردن درباره فعالیت های سیاهچاله ها را در بر ندارند زیرا فعالیت سیاهچاله ها کاملا دوره ای بوده و به میزان موادی که در اطراف آنها موجود است، بستگی دارد.

اکنون گروهی از اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ چاندرا و هابل تاریخچه ای از فعالیت های متعلق به اعماق تاریخ کیهانی گرد آوری کرده اند تا با کمک آن پرتوهای ایکس ناشی از سیاهچاله ها و کهکشان های میزبان آنان را ردیابی کنند. تحقیقات پیشین با استفاده از تجهیزات کم حساسیت تر موفق به ردیابی منابع کم جان پرتو ایکس نشده بودند اما هابل و چاندرا به خوبی توانسته اند این منابع را در دورترین کهکشان ها با فاصله ای در حدود 13 بیلیون سال نوری ردیابی کنند.

محاسبات اخترشناسان نشان می دهد دست کم یک سوم از تمامی کهکشان های بزرگ از سیاهچاله های عظیم برخوردارند که انرژی 10 بیلیون بار بیشتر از خورشید از خود ساطع می کنند.

چنین نیروی بزرگی برای گرم کردن گازهای کهکشان ها و حتی خارج ساختن مستقیم گازها از کهکشان ها کافی خواهد بود.

ستاره ها تنها در بستری از ابرهای گازی سرد متولد می شوند و در این صورت در اثر نبود گازهای سرد، سرنوشت کهکشان ها به مرگ ختم خواهد شد و این توده های بزرگ کیهانی به جای ستاره های جوان و درخشان آبی رنگ که زیبایی حیات را در کهکشان هایی مانند کهکشان راه شیری خلق می کنند، تحت سلطه ستارگان سرخ رنگ و در حال مرگ در خواهند آمد.