از امام صادق(ع) روایت شده است که محبت خدا هنگامی که بر باطن عبد بتابد، او را از هر مشغول کننده ای و هر ذکری جز خدا خالی می کند، عاشق و محب از نظر باطن نسبت به خدا خالص ترین مردم است، ازنظر گفتار راست گوترین آنان است، از نظر پیمان وفادارترین مخلوق است و ازنظر عمل پاک ترین ایشان است و ازنظر ذکر و یاد حق صاف ترین و از نظر وجود، عابدترین انسان هاست، فرشتگان هنگام مناجات، به او مباهات می کنند و به دیدنش افتخار می نمایند، خدا به وسیله عاشقش سرزمین ها را آباد می کند و خدا به سبب کرامتش بندگانش را اکرام می کند، هنگامی که با سوگند به حق او، از خدا درخواست حاجت کنند، عطایشان می نماید و بلارا به رحمتش از آنان دفع می کند، اگر مردم منزلت و قدر او را نزد خدا بدانند به چیزی جز خاک قدم او به خدا تقرب نمی جویند.(1)

1- مصباح الشریعه، باب92