آرشیو سه‌شنبه ۱۸ آبان ۱۳۸۹، شماره ۱۱۰۸
صفحه اول
۱
سرمقاله

چرا بی تفاوتی

مهرنوش جعفری

صفحه حوادث روزنامه ها و به طور کلی اخبار حوادث به طور چشمگیر و عمیقا مورد توجه جامعه بوده و افکار عمومی را از دیرباز تحت تاثیر قرار داده است. تحلیل کمی و کیفی این حوادث معیار گویا و مناسبی برای آگاهی از میزان سلامت و بهداشت روانی جامعه و تعادل در رفتار آن است. در این میان اخبار قتل و تجاوز از آنجا که هنجارها و وجدان جامعه را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد جایگاه ویژه ای در بین اخبار و رویدادهای حوادث دارد. اما حادثه روز پنجشنبه 6 آبان 89 و قتل فجیع و بی رحمانه یک جوان که در روز روشن و در برابر دیدگان مردم و پلیس حاضر در صحنه جرم واقع در سعادت آباد تهران رخ داد و تصاویر تکان دهنده آن بازتاب گسترده خارجی در پی داشت، حاوی برخی ابعاد خطرناک و تازه ای است که بذل توجه صاحب نظران و دانشمندان علوم اجتماعی به ویژه در دانشگاه ها را طلب می کند: وقوع جنایت در برابر پلیس نظاره گر و مردم تماشاچی! در اینجا آنچه به نقش و وظایف پلیس و قوه قضائیه مربوط است چندان مطمح نظر نیست و فقط به ذکر مختصر این آمار بسنده می شود که در نیمه اول امسال 744 هزار مورد کتک کاری منجر به مراجعه به پزشکی قانونی رخ داده و آمار قتل با سلاح سرد نسبت به شش ماه اول پارسال با 23 درصد افزایش به 625 مورد رسیده است. موضوع اصلی مورد بحث بی تفاوتی و تماشاچی بودن جامعه در قبال روند نگران کننده ای است که به طور فزاینده منجر به سست شدن مبنا و پایه های حیات اجتماعی و تنزل سطح فرهنگ عمومی اقشار جامعه می شود. اینکه مردم اخبار حوادث را به عنوان نوعی سرگرمی مطالعه کنند و به تماشای فیلم هایی با مضمون خشونت که متاسفانه به تم اصلی برخی برنامه های سیما تبدیل شده عادت کنند و در زندگی روزمره رفتاری حاکی از حرمت گذاشتن به حقوق خود را عملا تجربه نکنند و... به مرحله ای می رسند که در برابر صحنه دلخراش جان دادن یک انسان دست روی دست بگذارند.