«به کافه می روم چون جای دیگری را ندارم که بروم! چون فقط آدم هایی که مثل خودم هستند آنجایند. اگر قرار باشد توی یک پارک با دوستانم قرار بگذارم، ممکن است بعضی ها بد فکر کنند. مثلا بگویند این دخترها توی پارک برای چه آمده اند. یک جورهایی جای آدم امن است.» اینها را یک دختر 22 ساله می گوید. به نظر او امن بودن یعنی جایی که درباره آدم قضاوت اشتباه نمی شود. او می گوید: «قضاوت کردن برای بعضی از آدم های جامعه ما خیلی آسان است. خیلی سریع روی آدم برچسب می زنند و برایشان مهم نیست قضاوت شان درست باشد یا نه. کافه جایی است که این جور افراد نمی توانند آدم را ببینند و قضاوت کنند.»