درک سیاست های انبساط پولی از سوی بانک های مرکزی در دولت های سرمایه داری (چاپ پول یا افزایش اعتبارات) شایسته تعمق اساسی است. می دانیم میان حجم پول در گردش و تولید کالاهای بخش واقعی اقتصاد از یک سو و پس اندازهای (کالاهای) سرمایه ای نظیر کارخانجات و ماشین آلات و مسکن و زمین رابطه ای یکسویه وجود دارد. در واقع ثروت کل و ضریب گردش پول با حجم پول در جریان، رابطه ای تعادلی را برقرار می سازد. چنان که هر گونه افزایش در ثروت کل جامعه حجم بیشتری از انتشار پول را می طلبد و با خارج شدن سرعت گردش پول از نقطه تعادلی نیاز به پول یا اضافه پول مضر را به اقتصاد تحمیل می کند، اما چرا دولت ها ناچار می شوند با ابزار