ریشه همیشه جنگل، نامت آبروی درختان

حرف تو- سپیده سیبی- مانده در گلوی درختان

شاخه تمامی دیروز، ریشه تمامی فردا

کوچه کوچه فصل عبورت، غرق رنگ و بوی درختان

آب و خاک در قدمت گل، شد بهشت از نفست، سبز

باغبان! درنگ نگاهت،عمری آرزوی درختان

قد و قامتت همه تکبیر، تازه شد وضوی درختان

در مرور نای فراموش، کی شود ترانه خاموش

پیچک صدای تو پیچد باز در گلوی درختان