«در ورزش، اکنون به همکاری تاکید می کنند و نه رقابت؛» این تیتری بود که یک دهه پیش بر صفحه نیویورک تایمز درخشید. داستان در مورد یک مدرسه ابتدایی بود که در آن بازی های «رقابتی»، ورزش های تیمی و دورهای حذفی چنان تغییر کرده و کنار گذاشته شده بود که تفاوت های میان توانایی های ورزشی دانش آموزان به حداقل رسیده بود.

شاید این رویه برای کلاس ورزش یک مدرسه خوب باشد، اما اگر در مورد بازی های المپیک به کار گرفته شود، خواب آور به نظر می رسد و اگر این وضعیت به تولید و تجارت سرایت کند، میلیون ها نفر محکوم به فقر و مرگ زودهنگام خواهند شد. اجازه دهید، برخی اصول بنیادی را مرورکنیم.