من هیچ وقت نمی توانم به پدرم بگویم در چه ژانری فیلم بسازد یا در فلان ژانر ثابت باشد، چون او براساس حال و هوای خودش فیلم می سازد و براساس احوالی که بر او می گذرد، داستان جرقه می زند و شروع به ساختنش می کند. مدل کار کردن او این شکلی است که دایما تغییر کند. من هم مخالفتی ندارم چون همیشه یک قالب روایتی تازه برای روایت قصه اش پیدا می کند. شاید آن زمانی که فیلم «نیاز» را ساخت اگر به همان سبک ادامه می داد، موفق تر بود، شاید هم نه، «نیاز» یک فیلم موفق و بین المللی بود و جایزه هم گرفت؛ ولی پدرم بعد از آن آمد «خلع سلاح» را ساخت که توقیف شد. بعد آمد «عاشقانه» را ساخت که از نظر فروش گیشه موفق بود و... او دوست دارد سبک های مختلف را امتحان کند و شاید خودش را....

ما برای ساخت «مرهم» یک صدابردار داشتیم و یک فیلمبردار و چند نابازیگر. این فیلم اگر بد می شد، هزاران حرف پشت سرش بود و همیشه در ذهن ها می ماند درست برخلاف فیلم هایی که همیشه اکران می شوند و تعداد زیادی بازیگر و عوامل حرفه ای دارند و حتی اگر با استقبال روبه رو نشوند، خیلی زود فراموش می شوند و کسی خرده ای به آنها نمی گیرد ولی پدر من دوست داشت با این سبک و مدل فیلم بسازد که خوشبختانه موفق هم شد.