در روایات و ادعیه معتبر داریم که رمضان بهشت روی زمین است؛ زمان نسبت به مکان کیفیت عالی تری دارد اگر چه هر دو مادی اند اما زمان آسمانی تر است و نسبت به مکان موانع فیزیکی کمتری دارد. از زمان برای سیر الی الله بیشتر می توان استفاده کرد لذا قطعه ای از بهشت بر روی زمین یک مکان نیست یک زمان است. یک مکان در یک جا قرار دارد و تکرار دیگری ندارد اما زمان یک بار است اما صدها بار تکرار می شود. این یکی از تفاوت هاست و در ماهیت عالی آن نسبت به مکان برتری دارد. به بیان ساده تر یک ماه رمضان وجود دارد ولی هر سال تکرار می شود به جهت اینکه بندگان خدا بخش قابل توجهی از عمرشان را در بهشت بگذرانند و انکار نکنند و آنهایی که اهل انکار نیستند درک کنند که معنای بهشت چیست؟ آیا صرفا یک مکان سبز و خوش آب و هوا و دارای آب جاری و پرنده است یا؟ بحث از مادیات فراتر است و فقط فراخور فهم مادی ما توصیفاتی از بهشت بیان شده اما هر کدام از اینها بیانگر یک معنای بلند است و رازی را در خود پنهان دارد. و باید آن را دریافت تا بهشت اصلی را فهمید و به آن رسید. کوتاه ترین راه برای رسیدن به این بهشت، ماه مبارک رمضان است. بهشتی که در دنیای دیگری نیست بلکه همین دنیاست و یک لحظه هم نیست بلکه یک ماه متوالی است و بخشی از یک ماه هم نیست تمام لحظاتش حتی در خواب و هر کاری انجام گیرد همه در راه رسیدن به همان بهشت است.