سینمای ایران تا چه حد در افق آرمان های دینی و ملی مان حرکت کرده و می کند؟ این سینما با تمام شرایط و موقعیت ها و افت وخیزها وکم و کاستی هایش در کدام گوشه از سپهر پرمهر اسلامی - ایرانی این ملت رشید می تابد؟

تکلیف این سینما تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی که تقریبا مشخص و روشن است. تسلط نسبی سینمای سخیف و مبتذل و به اصطلاح فیلم فارسی های نازل و چندش آور آن زمان و زمانه شد. اما سینمای پس از انقلاب با وجود آنکه تفاوت هایی شکلی و باطنی را با آن سینمای نازل تجربه کرد اما مع الاسف نتوانست آن چنان که باید و شاید خود را در افق آرمان ها و آلام و آمال مردم انقلابی و مومن نگه دارد. به نحوی که اینک پس از سه دهه شاهدیم هنوز هم میان مردم و سینما زاویه وجود دارد.