به نام احتیاط از شبهه در شبهه ها غرق است و با ادعای بدعت گریزی در میان بدعت ها غوطه ور. بدین ترتیب، صورتش صورت انسان است، اما در سینه اش قلب حیوان می تپد. نه راه هدایت را می شناسد تا پیروی کند و نه از در کوردلی شناختی دارد تا گریزگاهی بجوید. در حقیقت مرده یی است که نفس می کشد.

فرهنگ آفتاب (فرهنگ تفضیلی مفاهیم نهج البلاغه)، عبدالمجید معادیخواه