هنگامه قاضیانی با «سایه روشن» به سینما پا گذاشت؛ حضوری که چندان دیده نشد و سپس «تاریکخانه» و یکی، دو فیلم دیگر.

«روایت های ناتمام» فیلم پوریا آذربایجانی با حضور چند بازیگر جدید همراه بود. فیلمی که مهجور ماند اما کشف یک استعداد تازه را نوید داد. بازیگری که نفش یک زن تنها و درمانده را در یکی از داستانک های فیلم ارائه داد و هنگامه قاضیانی به میدان واقعی بازیگری ورود کرد. «به همین سادگی» شخصیت زنی را در یک مقطع کوتاه زمانی روایت می کرد که در تردیدهای خود شناور است و هنگامه قاضیانی توانست به این نقش روح بدهد و آن را تاثیرگذار کند. شاید روحیه آرام و متین این بازیگر در زندگی واقعی به کمکش آمده، شاید هم او شکل تازه ای از بازی را تالیف کرده است. هر چه بود، او در این نقش با توانایی ظاهر شد.

هنگامه قاضیانی این روزها «سعادت آباد» را روی پرده دارد که ساخته مازیار میری است. فیلمی که لوکیشن و بازیگران محدود دارد و با آن که همه بازیگران از تجربیات خود نهایت بهره را می برند، اما بازی قاضیانی هم دیده می شود. این بازیگر فیلم های «نیلوفر» و «طاووس های بی پر» را هم در یکی دو سال اخیر بازی کرده که هنوز روی پرده نرفته اند. هنگامه قاضیانی از تئاتر می آید و تحصیلکرده فلسفه غرب از سانفرانسیسکو است.