اگر نیایش را با توسل، توکل و دعا در ارتباط بدانیم به این معناست که نیرویی فرد را به سوی منبعی روشن می کشاند و موجب توکل او خواهد شد. وجود چنین نیروی انرژی بخشی در تمام ادیان ثابت شده است، نیرویی که فرد را به سوی معنویت سوق می دهد.

این مورد را می توان در بیماری های سرطان به خوبی مشاهده کرد. برای مثال فردی که در مسیر شیمی درمانی و یا دیگر درمان های مربوط به سرطان قرار می گیرد، اگر از توکل و توسل بهره گرفته باشد در کنار تمام مشکلات جانبی که با آن روبه رو است خواهد توانست به درون خود رجوع داشته باشد، قطعا این بازگشت به خود نیرویی را پدیدار خواهد کرد که هم افزایی در اثر دیگر درمان ها را به وجود می آورد.