در مبانی اسلامی و با توجه به نص قرآن و سیره حضرت رسول اکرم (ص) و ائمه هدی (ع) به نکته ای توجه عمیق شده و آن بخشودگی گناه بشر در پیشگاه خالق است به واسطه رحمت بی منتهای الهی که شامل تمام فرزندان آدم می شود؛ یعنی بشر به هر اندازه ای که گناهکار باشد، اگر رو به سوی مبدا و معبود خویش گرداند و به او نظر کند انوار رحمت حق تعالی او را در بر گرفته و از ناپاکی می رهاند.

از منظر عرفان اسلامی و عرفای حقه شخص گناهکار که روی به حق نموده و از گناه خویش رویگردان است باید ایمان داشته باشد که حضرت خداوندی جل جلاله رحمان است و رحیم، غفور است و کریم و دستگیر همه کس در حالت عجز و تاکید فراوانی بر این ایمان