اول شیر آب را ببندید بعد این نوشته را تا آخربخوانید و خوب روی آن فکر کنید. سال 90 که هنوز سختمان است به آن پارسال بگوییم، برای بعضی استان های کشور سال پر بارشی بود حتی ما تهرانی ها هم باران های ممتد شبانه روزی در آبان ماه را یادمان هست. این بارش ها تا اواخر اسفند هم ادامه پیدا کرد تا آنجا که کفر آنهایی را که با وسواس تمام خانه تکانی کرده بودند و شیشه ها را برق انداخته بودند، درآورد.

سال جدید هم تا اینجای کار روی خشکش را به ما نشان نداده و هراز گاهی قطرات باران زمین شهرمان را نمدار می کند شاید برای همین است که بعضی ها فکر می کنند مشکلات آبی مان حل شده و با آب دست و دل بازانه رفتار می کنند، اما واقعا اینطور نیست. دیروز رئیس مرکز ملی خشکسالی آمارهایی را بیان کرد که با یک حساب سرانگشتی می توان نتیجه گرفت که کل ایران حتی تهرانی ها تا چه حد در مضیقه آب اند.