فک خود را محکم گرفته اید، یک نفر دیگر با تمام قوت درگیر کش و واکشی است که جانتان را به لب رسانده، کلی وقت می گذارید، کلی درد می کشید، وقت بیشتر و سختی بیشتر کلی به هزینه درمان و زمان بهبودیتان می افزاید، هنوز آثار ناگوار وارد شده بر دندان های دیگر باقی ا ست، اما اکنون تازه از شر یک دندان خلاص شده اید؛ دندانی موسوم به دندان عقل! همه اینها را برای راحت شدن از 3 دندان پوسیده دیگر هم باید تصور و تجربه کنید.

دندان های عقل در انتهای آرواره قرار دارد. اگر چه دیرتر از همه دندان های دیگر در دهان ظاهر می شود، به دلیل در دسترس نبودن آسان برای تمیز کردن، نه تنها دیگر جز دردسر کاربردی ندارد، بلکه زودتر از بقیه دندان ها خراب و حتی مایه خرابی دندان های سالم دیگر می شود. خرده های غذا در این محل دور از دسترس گیر می افتد، با بزاق دهان می آمیزد، باکتری های ایجاد شده از این امتزاج در اطراف جمع می شود، عفونت گسترش می یابد، بوی بددهان مشام را می آزارد، درد همراه با تورم آغاز می شود تا امانتان را از کف بدهید هم رهایتان نمی کند. حساب کنید این همه «ای امان، ای امان» گفتن هم از شانس شما زمانی رخ دهد که در تعطیلات به سر می برید یا گرفتار کاری هستید که تعطیل بردار نیست! در این صورت، کیستی که در بافت نرم طرفین دندان عقل ایجاد می شود، استخوان فک را تخریب می کند و گاه حتی به تشکیل تومور می انجامد.

عقلتان را صدا بزنید! وقت آن است که یک بار، یکباره بی عقل شوید! هر چه سن بالاتر رود، زحمت و هزینه و ریسک خطرات بیشتر شده، روند ترمیم نیز سخت تر و کندتر می شود. بنابراین خوب است بدانید اگر می خواهید از همه این وقت ها و هزینه ها و دردسرها راحت شوید، بهتر است بین 18 17 سالگی تا 22 20 سالگی که تحمل درد راحت تر است و بدن، نقش خود را در ترمیم جراحات بهتر و سریع تر ایفا می کند، هنوز که لثه هایتان عفونت نکرده و مجبور نشده اید برای خلاصی از عفونت، چرک خشک کن مصرف کنید و باز هم درد را تحمل کنید، هر چهار دندان را هر چند سالم و بی مشکل باشد، بکشید و خودتان را از این خواب آشفته ای که در بیداری خواهید دید، خلاص کنید.