شورای شهر تهران دیروز از رفتگر بجنوردی که کیفی یک میلیاردی را به صاحبش بازگرداند، تقدیر کرد. به همین بهانه احمد مسجدجامعی، عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران یادداشتی نوشته است که در زیر می خوانید.

سوار بر موتور از منزل خود که در بالای گورستان روستای حمیده است به طرف شهر راه افتاد. جاده خاکی را که در روزهای بارانی شدیدا گل آلود می شد پشت سر گذاشت تا به جاده اصلی برسد و از آنجا راهی بجنورد شود.

ساعت 2 نیمه شب به سر کار رسید. چند کوچه را جارو زده بود که در یکی از کوچه ها چشمش از دور شیء سیاهی را دید. نزدیک تر که شد کیفی را دید که وقتی درش را باز کرد با مقدار زیادی پول، طلاو اسناد روبه رو شد.

در صندوقچه طلایی رنگ را که گشود، چشمش به انگشتری افتاد که آن را خیلی دوست می داشت؛ فورا در صندوقچه را بست و به خود تشر زد که مال حرام است، طمع نکن!

اولین چیزی که به ذهنش رسید این بود که کیف را به صاحبش برساند که نکند وقتی متوجه گم شدن کیفش می شود دچار سکته شود و خانواده او بی سرپرست شوند.

این ترس باعث شد سریع تر وارد عمل شود، موبایلی را که در کیف بود برداشت، اما نتوانست آن را روشن کند با مسوول خودش تماس گرفت و تا صبح منتظر ماند. صبح با موبایل و خانه اش تماس گرفت، اما تلفن خانه را کسی برنداشت.

آدرس صاحب کیف را به دست آورد و در آن شب بارانی به در منزل او رفت، اما هرچه زنگ زد و بر در کوبید کسی در را باز نکرد. بعدا فهمید صاحب کیف در حال جستجوی کیفش بوده. وقتی به خانه اش برگشت ساعت 7 صبح بود. برای همسرش ماجرا را گفت و او خیلی خوشحال شد که شوهرش چنین رفتاری داشته است. حالاهم اگر قرار است هزینه سفر کربلارا به او بدهند، آن را به همسرش خواهد داد. او به گفته خودش چیزی در زندگی ندارد، اما همسر خوبی دارد.