استاد شهید مرتضی مطهری که همین چند روز پیش سالروز شهادتش را پشت سر گذاشتیم؛ تعبیر بسیار جالبی درباره تعامل میان رهبر یک جامعه و مردم دارد؛ او بزرگ ترین هدیه ای که یک رهبر به ملتش می تواند بدهد را «خودباوری» (ایمان به خود) معرفی می کند؛ نکته ای که ظاهری ساده اما بسیار عمیق دارد.

با مروری کوتاه و تیتروار بر آنچه که در سال های پس از رحلت امام راحل(ره) پشت سر گذاشته ایم شاید بارزترین پیامی که در رفتار، بیانات و نوشته های حضرت آیت الله خامنه ای نمایان می شود همین تاکید ویژه بر «خودباوری» در زمینه های مختلف علمی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بوده است که این حوزه آخر یعنی خودباوری در زمینه فرهنگ و هویت ایرانی و اسلامی به شیوه های گوناگون بارها مورد توجه ایشان قرار گرفته است.

به عبارتی رهبر سیاسی یک کشور ممکن است هدیه ای که به مردمش می دهد هدیه ای مادی باشد، مثلااستقلال سیاسی و جغرافیایی را در بازه ای از زمان به ملتش ببخشد یا از نظر اقتصادی تحولی رو به جلو و مثبت در حکومت به وجود آورد، اما هیچ کدام این گزینه ها عمیق و البته پایدار نیست.

هدیه ای که یک رهبر فرهنگی، فرزانه، امین و باتدبیر به مردمش می بخشد، چیزی کاملامتفاوت از آنچه که پیش از این گفته شد دارد؛ هدیه ای از جنس بیداری و خودباوری که ریشه اش را در فرهنگ، تاریخ و هویت ملت ها باید جستجو کرد.

یکی از همین نمودها و هدیه های ویژه بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران است؛ حضوری که در روزگار بی مهری برخی مدیران به حوزه فرهنگ و بویژه کتاب و کتابخوانی بسیار معنی دار می نماید؛ بویژه هنگامی که ایشان با وسواسی شگفت انگیز از مقابل غرفه ها عبور می کنند، کتاب ها را ورق می زنند و پای صحبت های ناشران و دست اندرکاران چاپ و نشر می نشینند و در نهایت به القای خودباوری فرهنگی و تاکید بر تولید ملی، آن هم تولیدی که امتداددار باشد می انجامد.

حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ

متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها