اصولا سرعت در هرکاری بیش از هر چیز به تمرین و تکرار آن کار بستگی دارد، کسی که یکباره 100 تست را فقط بررسی می کند که اتفاقا از هر 100تای آن دست کم 60 تا را بلد نبوده و جواب آن را در قسمت تشریح دیده است، باید بداند که این 100 تست را بهتر است جزو مطالعات تشریحی و تمرین های خود بگذارد نه مرحله تسلط و سرعت.

در واقع سرعت در 2 مرحله بالامی رود:

1 وقتی که تمرین و تست تکراری می زنیم.

2 این مرحله را با یک مثال توضیح می دهیم.

به تمرین های مستمر یک دونده دقت کنید، همیشه در کنار تمرین های یک دونده همیشه یک مربی با یک ساعت در حال دویدن است. چرا! اگر فقط دویدن و تمرین سنگین باعث بالارفتن سرعت می شد، چه احتیاجی به هیجان های مستمر عقربک های ساعت و دقیقه و ثانیه بود.

واقعیت این است که کنترل زمان در حین تمرین باعث تطابق سرعت انجام کار با عمل مورد نظر می شود. یعنی وقتی بعد از گذراندن مرحله اول یعنی حل تست های تمرینی (که بهتر است به صورت مضربی انتخاب شود تا متنوع تر باشد مثلا مضارب فرد به قصد آموختن نکات تستی و چگونگی به کارگیری آنها) وارد مرحله دوم یعنی مرحله تسلط و سرعت می شویم، بهتر است که تست های باقی (مثلا مضارب زوج) را در زمان های کنترل شده (ونه استاندارد) بزنید، به این شرح که مثلا 5 تست را در (زمان حداکثر هر کدام 3 دقیقه) در کل 15 دقیقه بزنیم از این مقدار شروع کنیم و بعد از مدتی سعی کنیم این زمان را کمتر و کمتر (5 / 2 و 2 دقیقه) برسانیم تا به زمان استاندارد مورد نظر نزدیک شویم.

تمرین و تکرار به اضافه کنترل زمان در تست زنی تنها شیوه ای است که به آرامی زمان محاسبات و تحلیل و... را در تست زنی های شما کاهش داده و سرعت پاسخگویی را بهبود می دهد. در ضمن این کار باعث می شود شما با یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار به نام ترس از زمان را که منشا بسیاری از بی دقتی ها و ایست های فکری است، جلوگیری کنید زیرا با تعیین محدودیت زمان پاسخگویی در منزل و تکرار آن؛ ترس ازکمبود زمان بتدریج کاهش می یابد تا به صورت یک عادت در می آید. یعنی با یک تیر دونشان!