در جریان جنبش های مردمی که بتازگی در کشورهای خاورمیانه رخ داد تعدادی از دیکتاتورهای منطقه سرنگون شدند؛ کسانی که به ظلم و ستم شهره بودند و در همان حال بخش اعظمی از ثروت های ملی جامعه شان را به جای صرف خدمات عمومی در اختیار اطرافیان و خاندان وابسته به خود قرار می دادند. حسنی مبارک دیکتاتور مصر، معمر قذافی رهبر لیبی و زین العابدین بن علی رئیس جمهور تونس از جمله این افراد بودند. علی عبدالله صالح در یمن نیز دست کمی از آنها نداشت. نیم نگاهی به ثروت اندوزی و فساد های خانواده های حاکم در این کشور ها نشان می دهد وقتی سیاست و ثروت بدون نظارت عمومی باشد چه فجایعی به بار می آورد.