سنت قرآن در بسیاری از موارد بر این است که بیان حقایق بسیار مهم را با سوگند شروع می کند؛ سوگندهایی که خود نیز سبب حرکت اندیشه، فکر و عقل انسان است و ارتباط خاصی با همان مطلب مورد نظر دارد. در اینجا نیز برای بیان این واقعیت که زندگی انسان در دنیا توام با درد و رنج است، سوگند تازه ای می آید.

منظور از «بلد» مکه است که قبل از اسلام هم مورد احترام بوده است. مکه حرم امن الهی و اولین خانه ای است که برای انسان قرار داده شد. البته شرافت و عظمت سرزمین «مکه» ایجاب می کند خداوند به آن سوگند یاد نماید، چرا که نخستین مرکز توحید و عبادت پروردگار در اینجا ساخته شده و انبیای بزرگ گرد این خانه طواف کرده اند، ولی آیه «وانت حل بهذا البلد» مطلب تازه ای دربر دارد، می گوید: این شهر به خاطر وجود پرفیض و برکت تو چنان عظمتی به خود گرفته که شایسته این سوگند شده است.