این مساله که جهان آفرینش باید برکات و نعماتش را برای همه مردم داشته باشد و همه به طور یکسان از آن برخوردار باشند عقیده ای است که در تمام جریانات فکری و اعتقادی جاری و ساری بوده است، از آنجا که همیشه در طول تاریخ اقلیتی بر اکثریت غلبه پیدا کرده و مواهب الهی را قبضه می کردند و قبضه کردن آنها به معنای ظلم و ستم بر اکثریت بشری بوده است، بنابراین از دیرباز مردم در انتظار یک منجی بودند، یعنی همه مردم به این نتیجه رسیده بودند که همیشه «در روی یک پاشنه نمی چرخد». باید این وضعیت به هم بخورد و یک منجی که همه بشریت را از قید و بند ظلم و ستم نجات دهد و عدالت را پیاده کند، وجود داشته باشد.