هر چقدر اندازه قطعات رایانه کوچک تر می شود، تولیدشان با روش های معمولی نیز دشوارتر می گردد. این به آن معناست که ساخت نانودرایوهای مورد نیاز در آینده بسیار پرهزینه خواهد بود.

در این میان، عده ای از پژوهشگران انگلیسی و ژاپنی به فکر استفاده از باکتری ها برای ساخت کامپیوتر افتاده اند. این پژوهشگران بر این باورند که از این باکتری ها می توان برای ساخت قطعات ریزرایانه ای و احتمالارایانه های زیستی آینده بهره گرفت.

یک نوع خاص باکتری که در زیرآب زندگی می کند به منظور یافتن اکسیژن، از خاصیت مغناطیسی طبیعی خود برای بالاو پایین رفتن در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین استفاده می کند.

وقتی که این نوع باکتری از آهن تغذیه می کند، نوعی خاص از پروتئین های موجود در باکتری، بلورهای بسیار ریزآهن مغناطیسی را در باکتری ایجاد می کنند.

دانشمندان بر این باورند که با تغذیه این نوع باکتری با آهن و تکثیر آنها می توانند آهن رباهای ریزی تولید کنند که در آینده برای ساخت دیسک های سخت به کار برود. تولید آهن رباهای کوچک با این روش و قراردادن آنها به شکلی که بتوان برای ذخیره اطلاعات از آن استفاده کرد، بسیار دشوار است.

با این حال با انباشت تدریجی و باحوصله این باکتری و پروتئین ها روی هم می توان اجزای مورد نیاز برای ساخت قطعات رایانه را تولید کرد.این تیم پژوهشی، علاوه بر این در حال کار روی ساخت سیم های الکتریکی ریزی است که امکان تبادل اطلاعات از طریق پوسته سلول را می دهد و از آن می توان برای ارتباط در ابعاد نانو در یک رایانه ساخته شده از سلول های زیستی بهره گرفت. این سیم ها بیشتر شبیه لوله هایی در ابعاد نانو هستند که در آن، مقاومت الکتریکی از دیواره سلول عبور می کند. پوسته سلول این سیم های نانو را در بر می گیرد و لذا از نظر زیستی بسیار سازگار هستند. این ویژگی، امکان عملی سازی بسیاری از ایده های خلاق مثل رایانه های زیستی را فراهم می کند. از این رایانه های سازگار زیستی می توان در جراحی ها استفاده کرد و حتی می توان آنها را به طور دائمی در بدن انسان قرار داد.