نمایشگاه عکس صبا پنجم تیر در دو نگارخانه آینه و خیال شرقی با ارایه حدود 500 اثر از 68 هنرمند عکاس افتتاح شد. اتفاق خوبی که در سکوت خبری نسبت به دیگر اکسپوهای هنری افتاد. اما تفاوت اصلی این نمایشگاه با دیگر اکسپوهایی که صرفا برای فروش آثار هنری در انتهای فصل هنری و در آستانه تعطیلات فصلی بسیاری از گالری ها برگزار شدند در این بود که برای اولین بار با «مجموعه عکس» هر یک از هنرمندان مواجه بودیم. مجموعه عکس همراه با بیانیه شخصی هنرمند (statement) که باعث تثبیت امضای هنری هنرمندان جوان و بیان کننده سبک هنری هنرمندان پیشکسوت شرکت کننده در این نمایشگاه است. از دیگر مزیت های این نمایشگاه در کنار هم بودن هنرمندان جوانی مانند سمانه اکبری، داریوش نهداران، محمدرضا جورابچیان و... در کنار پیشکسوتانی چون کوروش ادیم، مهرداد افسری، شهریار توکلی، کیارنگ علایی، مجید کورنگ بهشتی، مهدی وثوق نیا و... است؛ اتفاقی که به ندرت در فضای هنری کشور می افتد و از این جهت باید به هیات انتخاب کننده تبریک گفت چرا که این نمایشگاه به واقع می تواند «ارایه چشم اندازی از عکاسی جدی ایران» باشد یا حداقل می توان امیدوار بود که اسامی جوان این نمایشگاه در آینده عکاسی ایران بیشتر شنیده شود. از دیگر مزایای این نمایشگاه و فراخوان آن در اسفندماه 1390 عدم دسته بندی عکس ها به دو دسته کلی مستند و هنری (یا خلاقه) است که در بیشتر مسابقات و فراخوان های عکاسی به اشتباه وجود دارد. گویی که این دو در مقابل یکدیگر قرار دارند و از آن نوع سوءتفاهمات ساده ای است که حتی در دوسالانه عکاسی وجود داشت. در صورتی که خود برگزار کنندگان مسابقات و فراخوان های عکاسی در سخنرانی ها و محافل مختلف، منتقد این نوع دسته بندی هستند و معتقدند که حتی یک عکس مستند نیز می تواند خلاقه و ساختارشکن باشد و نه صرفا یک ثبت ساده امری مستند! اما باز هم این اشتباه مصطلح و جا افتاده را تکرار می کنند. اما نقطه ضعف این نمایشگاه، همان نقطه ضعف به ظاهر کوچک ولی مهم تمام نگارخانه های دولتی است و آن تعطیلی در روزهای آخر هفته است. روزهایی که بیشتر دوستداران هنرهای تجسمی به گالری گردی می پردازند و با توجه به موقعیت مکانی آن موسسه تعداد زیادی از علاقه مندان نمی توانند از نمایشگاه دیدن کنند.