اولین بار که با دستیاری عباس کیارستمی در «A.B.C.africa» فضای دیگری جز بازیگری را تجربه کرد، به مذاق خیلی ها خوش نیامد، چون او را در قالب یک بازیگر سینما قبول داشتند و لاغیر. بعد از آن با ساخت فیلم مستندی درباره یک معضل اجتماعی که در نزدیکی خانه اش با آن روبه رو شده بود، به طور جدی کارگردانی را تجربه کرد. بازیگر نقش «پری»، نخستین فیلم مستندش «داشتن و نداشتن» را برمبنای موضوع نازایی ساخت و در جشنواره های جهانی هم گل کرد.

نیکی کریمی با برچسب کارگردانی، اولین فیلم بلند سینمایی اش را باعنوان «یک شب» با بازی هانیه توسلی و سعید ابراهیمی فر کلید زد. «یک شب» که اتفاقات یک شب از زندگی دختری جوان را روایت می کرد، چاشنی هایی از سینمای کیارستمی با خود داشت و نوک تیز انتقادها را از این باب به سوی خود جلب کرد. کریمی که مدعی سینمای شخصی خودش بوده و همچنان هست، به رغم مشکلاتی که سد راه اکران «یک شب» شد، دومین فیلمش «یک روز بعد» را ساخت. او در حالی که همچنان بازیگری و دنیای ترجمه را تجربه می کرد، در نقش نخست فیلم خود بازی کرد. «یک روز بعد» که از روایت مدرنی برخوردار بود، وقایع زندگی یک زن را در تقابل با دنیای اطرافش به تصویر می کشید. با ساخت این فیلم، کریمی به جرگه کارگردانانی پیوست که برچسب روشنفکری و توجه ویژه به زنان دارند. پس از این فیلم بود که در کسوت کارگردان پذیرفته شد و خودش هم با اندکی تغییر گوشه چشمی به مخاطب عام معطوف داشت. «سوت پایان» که نشانه های جذب مخاطب عام تری نسبت به دیگر فیلم های کریمی را داشت، در سینماها خوب فروخت و جوایز جهانی هم گرفت. کریمی با این چرخش میلیمتری که سمت سینمای مخاطب پسند کرد، حتی دست به فروش بلیت فیلمش در سینماها زد. هرچند او همچنان دنیای بازیگری را به طور جدی پیگیر است، اما به نظر می رسد کارگردانی برایش مهم تر از همیشه است.