وقتی زولبیا و بامیه می خورید، جرمی پرچگالی از قند و چربی را وارد بدنتان کرده اید! ترکیبات قندی راه یافته به خون، سبب ترشح انسولین، سپس کاهش میزان قند خون، و آن گاه ضعف، بیحالی، خستگی و گرسنگی زودرس می شود. مصرف مواد قندی بیش از نیاز بدن، به چربی تبدیل می شود. بخشی از چربی در شریان ها رسوب می کند و به تصلب شرایین می انجامد. استفاده از روغن های مانده و بی کیفیت در تهیه این شیرینی ها، باعث اختلالات گوارشی، افزایش سوزش و تشدید رفلکس یا برگشت محتویات معده می شود. افزایش کلسترول بد، ابتلابه بیماری های کبدی و اضافه وزن حاصل از ورود کالری زیاد در حجم کم نیز از دیگر عوارض و مضرات مصرف شیرینی هایی چون زولبیا و بامیه است. زولبیا و بامیه مایعات درون بدن را غلیظ کرده و باعث تشنگی بیشتر می شود. افراد مبتلابه دیابت نباید زولبیا یا بامیه بخورند.

رنگ زولبیا و بامیه باید زرد و طلایی باشد. سراغ رنگ های تیره تر نروید. رنگ های متمایل به قهوه ای، قهوه ای سوخته و تیره تر، نشانه طبخ زولبیا و بامیه با روغن های مانده، سوخته و چندبار مصرف است که برای سودآوری اقتصادی عوض نشده و از همین رو بشدت سرطان زا خواهد بود. از این دسته اندکی هم نخورید، حتی اگر مفت بود! دقت کنید ذرات سوخته به آن نچسبیده باشد. این ذرات باقیمانده طبخ قبلی و نشانه خوبی است برای آن که بفهمید در همان ظرف و با همان روغن عوض نشده قبلی سرخ شده اند. به دلایل فروشنده مبنی بر برشته بودن یا دیر برداشته شدن از درون روغن توجه نکنید. زولبیا و بامیه ای را که بدون روکش سلفون، در معرض نور خورشید یا حتی تابش لامپ نگهداری و عرضه می شود، نخرید. حرارت و نور هر دو بر ترکیبات آن اثرات زیانبار می گذارد. این شیرینی ها را در جای سرد و خشک، درون جعبه یا ظرف (برای جلوگیری از تابش نور) نگهداری کنید.