نیمه اول: حالاهمه ما ایرانی ها هر کجای دنیا که باشیم از یادآوری شور شیرین شب های طلایی و نقره ای هفته گذشته، به خنده می افتیم، نیم نگاه های دزدکی مان وقت قرآن خواندن در شب های قدر به صفحه تلویزیون، پر اشک شدن چشم هایمان از شوق و ناباوری، یا علی گفتن های بلند و ناگهانی مان همراه با ورزشکاران ایرانی و تبریک گفتن هایمان به هم و...

نیمه دوم: درخشش ایران در المپیک 2012 فقط به نشاط ملی منجر نشده و نتایج مثبت دیگری هم داشته، مثلااین که نگرش مردم را نسبت به ورزش هایی غیر از فوتبال عوض کرده است و این را می شود از پیامک های بی شمارشان به برنامه های ورزشی تلویزیون فهمید که گفته اند باید جیب های برآمده ورزش فوتبال را تکاند و بودجه های میلیاردی را که میان فوتبالیست ها و مسئولان این ورزش دست به دست می شود، صرف افتخارآفرین های واقعی در ورزش های دیگر کرد.

علاوه بر این شماری از پدر و مادرها این روزها به فکر افتاده اند فرزندانشان را در کلاس های ورزشی بجز فوتبال ثبت نام کنند و خیلی از جوان ها بیش از گذشته، مشتاق ورزش هایی همچون وزنه برداری، کشتی و دو و میدانی شده اند.

وقت اضافه: یاد ورزش افتادن و به چشم آمدن همه رشته های ورزشی در کشوری که حتی در برخی مدارس و دانشگاه هایش فضای کافی برای ورزش کردن ندارد، اتفاق مهمی است اما نکته ای هم در این میان وجود دارد که نباید با سهل انگاری از آن گذشت: این اشتیاق عمومی اگر درست هدایت نشود، نتایج زیانباری خواهد داشت.

یکی از این نتایج ناخوش، شیوع مصرف داروهای غیرمجاز نیروزا یا ویژه کاهش وزن میان ورزشکاران جوان و تازه کار است که همین حالاهم آمارش نگران کننده است و رئیس انجمن علمی پزشکی ورزشی ایران درباره اش هشدار داده است.

این مسئول گفته بیش از دو سوم ورزشکاران رشته های بدنسازی در طول مسابقات از چنین داروهایی استفاده می کنند و بنابراین، با توجه به چنین آماری، وقت آن رسیده است که متولیان ورزش کشور هر چه سریع تر وارد صحنه شوند و از این اشتیاق عمومی به ورزش برای فرهنگسازی و اطلاع رسانی درباره شیوه صحیح ورزش و نظارت جدی تر بر باشگاه های بدنسازی استفاده کنند.