شیرینی در کنار هم بودن، وقتی معنای عینی می یابد دوچندان می شود، درست مثل زمین لرزه آذربایجان شرقی که بار دیگر گوشه ای از حس نوعدوستی ما ایرانی ها و از جمله ورزشکاران قهرمانمان را نمایان ساخت.

هنوز کامیابی ورزشکاران کشورمان در المپیک لندن و شیرینی این افتخارآفرینی ها به آخر خط نرسیده بود که زمین لرزه آذربایجان شرقی، کام همه مردم ایران و از جمله این قهرمانان را تلخ کرد، چون تعدادی از هموطنانمان که برای این موفقیت ها اشک شوق ریخته بودند، چهره در نقاب خاک کشیدند.

عزیزانی که چه بسا مثل اکثر مردم آرزوی دیدن چهره های مدال آور و از جمله ورزشکاران کشورشان را درسر داشتند، گرچه امروز در میان نیستند، اما فرزندان رشید، دلاور و افتخارآفرین این آب و خاک را در کنار بازماندگان خود می بینند.

مگر می شود متعلق به کشوری باشی که همه مردمش تو را دوست داشته باشند، اما در تنگدستی و روزهای سخت نسبت به آنها بی تفاوت باشی!؟ نه هرگز ورزشکاران ما چنین نیستند.

آنها ساعاتی پس از شنیدن خبر این زمین لرزه دلخراش یکی یکی آمادگی خود را برای یاری رساندن به بازماندگان حادثه اعلام کردند و بعضا بار سفر به شمال غرب بستند تا همچون همیشه مردمدار بودن و در کنار مردم بودن را معنا کنند؛ مثل همان دقایق پیش از مسابقه که از مردم التماس دعا دارند و لحظات پس از موفقیت که با خلوص نیت مدالشان را به مردم تقدیم می کنند.

در این بین فوتبال هم گرچه در این روزها تحت الشعاع مدال آوری در المپیک لندن قرار گرفته است، اما بزرگان این رشته نیز هیچ وقت از اصول مردمدار بودن غافل نبوده و آنها هم به یاری مردم آذربایجان شرقی شتافته اند.

این مردم به داشتن چنین فرزندانی به خود می بالند و اگر پای تلویزیون ضربان قلبشان برای موفقیت آنها بالامی رود، بی جهت نیست چون آنها هم قدردان این محبت ها هستند، مردمی اند!