گروه جامعه:این روزها خبرهای خوشی از تعاونی های مسکن معلولان به گوش نمی رسد؛ چراکه بسیاری از تعاونی های مسکن «توان یابان» در سراسر کشور، اسیر بدقولی های مسئولان شده است.

حدود شش سال پیش بود که با داغ شدن بحث مسکن مهر، خیلی عظیمی از معلولان کشور به امید داشتن سقفی بالای سرشان، پس اندازهای محدودشان را روی هم ریختند تا از دغدغه همیشگی مسکن خلاص شوند، اما از سال 1386 تا امروز، اغلب این تعاونی ها نتوانسته اند در راه خانه دار شدن معلولان، گام جدی بردارند.

در حالی که مطابق قانون جامع حمایت از معلولان، دولت موظف بود مسکن استیجاری به معلولان واگذار کند، اما حالاحتی واگذاری مسکن مهر به معلولان هم در هاله ای از ابهام و سردرگمی به سر می برد؛ به گونه ای که مثلا«تعاونی مسکن جامعه معلولان ایران» در استان تهران، پس از گذشت شش سال نتوانسته است به تعهدات خود مبنی بر خانه دار کردن بیش از هزار معلول عضو این تعاونی، جامه عمل بپوشاند.

یعنی در حالی که دولت در سال 1384 موظف بود، خانه های استیجاری را به معلولان واگذار کند و کرایه خانه های معلولان، همان قسط خرید خانه شان باشد، اما این طرح نه تنها هرگز به مرحله اجرا نرسید؛ بلکه حالااغلب تعاونی های مسکن مهر معلولان که قرار بود جایگزین مسکن استیجاری شود نتوانسته است دردی را از آلام «توان یابان» دوا کند.

تاخیر چندساله در واگذاری واحدهای مسکن مهر به «توان یابان»، جمع آوری مبالغ هنگفت از معلولانی که بسیاری از آنها در زمره مستمری بگیران نهادهای حمایتی محسوب می شوند و سوءاستفاده از مظلومیت این گروه از معلولان عضو تعاونی ها، تنها به عنوان بخشی از تخلف تعاونی های مسکن معلولان به حساب می آید که مجموع این بدقولی ها، تحقق رویای خانه دار شدن معلولان را با یک علامت سوال بزرگ روبه رو کرده است.

در هر حال، شاید کمترین توقع جمعیت چهار میلیونی معلولان ایران از مسئولان این باشد که حتی اگر خود مسئولان هم نمی توانند برای رفع مشکل مسکن «توان یابان»، چاره ای عملی و کوتاه مدت بیندیشند، حداقل با کار کارشناسی و دقیق بر عملکرد این تعاونی ها نظارت کنند تا لایه های حقوق از دست رفته معلولان، روز به روز عمیق تر از قبل نشود.