1- ورزشگاه جامعه کوچکی در دل جامعه است. وقتی افراد نمی توانند در جامعه اصلی ناهنجاری هایشان را بروز بدهند، در استادیوم احساس امنیت می کنند و رفتارهایی انجام می دهند که پسندیده نیست. محکوم کردن تماشاگران بدون ریشه یابی به جایی نمی رسد و نتیجه یی ندارد. من شنیده ام که ضارب حسین فرکی بازداشت شده است تا قانون برای او اعمال مجازات کند اما آیا با بازداشت مشکلات حل می شود؟

2- ناهنجاری تماشاگران در فوتبال نباید فقط توسط اهالی فوتبال آسیب شناسی شود. ما به جامعه شناسان، جرم شناسان و حقوقدانانی نیاز داریم که وارد این عرصه شوند تا پی ببرند که دلیل این هنجارشکنی ها چیست. ما برای آسایش تماشاگران هیچ تمهیداتی نداریم یا اگر هم کاری انجام می دهیم، بی نتیجه است. تماشاگران باید نیم ساعت قبل از شروع مسابقه وارد ورزشگاه شوند نه اینکه 12 ساعت یا یک روز قبل از مسابقه به ورزشگاه بیایند. هر انسانی ظرفیت مشخصی دارد و وقتی این ظرفیت به خاطر نبود امکانات و زیرساخت لازم سرریز می شود، باید انتظار چنین اتفاقاتی را داشت.

3- من از رفتار تماشاگران داربی که واقعا حیف است اسم داربی روی آن بگذاریم و همچنین شکسته شدن سر حسین فرکی، سرشکسته و دلگیر شدم. این ناهنجاری ها بحث کوچکی نیست که با شعار و چند پلاکارد قابل حل شدن باشد. رفتار تماشاچی می تواند مورد نقد قرار بگیرد ولی همان طور که گفتم، با محکوم کردن و بازداشت کردن افراد مشکلات حل نخواهد شد. چرا ناهنجاری تماشاگران در این فصل بیشتر از فصل گذشته شده است؟ برای این مساله دو علت مقطعی وجود دارد: نخستین دلیل به پول های نجومی ای مربوط می شود که به بازیکنان پرداخت شد. من به هیچ باشگاهی نزدیک نیستم و اطلاعاتم رسانه یی است ولی پرداخت این پول ها منجر شد مردم عادی نگاهی به زندگی خود بیندازند و درآمد خود را با این ارقام مقایسه کنند.