وقتی صحبت از هفته های فرهنگی به میان می آید آن هم برپایی یک هفته فرهنگی از کشوری مانند ایران، قطعا مخاطبان خارجی انتظار دارند تا یک سیمای واقعی و جامع از تمدنی چند هزار ساله را شاهد باشند که با ارزش های الهی و اسلامی هم گره خورده است.

ایران کشوری مانند «تووالو» نیست که حدود یک دهه از عمر تاسیس اش بگذرد؛ وقتی صحبت از فرهنگ و ایران به میان می آید قطعا مخاطب جهانی، پیش ذهنیت گسترده ای از آن دارد و ما را با استوانه های بزرگ علم، تمدن و فرهنگ مانند حافظ، مولانا، خیام، ابن سینا، زکریای رازی و... می شناسند.

به همین دلیل وقتی پرچم فرهنگی ایران در خارج از مرزهای جغرافیایی به اهتزاز در می آید حداقل انتظار این است که بخش اصلی و پر رنگ این برنامه ها به ادبیات مکتوب ایران اختصاص داشته باشد.

این مقدمه را داشته باشید تا برسیم به امروز که دومین هفته فرهنگی ایران در روسیه و به میزبانی مسکو و سن پترزبورگ آغاز به کار می کند.

آن طور که خبرگزاری ها منتشر کرده اند در این رویداد فرهنگی، آثاری از هنرمندان کشور مشتمل بر صنایع دستی ایرانی در رشته های میناکاری، شیشه کاری، خاتم کاری، لباس های سنتی و هنرهای تجسمی با گرایش نقاشی، مجسمه سازی و عکس و تصاویر به نمایش در می آید.

همچنین در ایام برگزاری هفته فرهنگی ایران در روسیه، گروه موسیقی سنتی به اجرای موسیقی اصیل ایرانی می پردازد.

در کنار برگزاری هفته فرهنگی ایران در روسیه، هفته فیلم ایران هم با نمایش پنج اثر سینمایی ایرانی شامل آلزایمر اثر احمدرضا معتمدی، راه آبی ابریشم به کارگردانی محمدرضا بزرگ نیا، اینجا بدون من به کارگردانی بهرام توکلی، روزهای زندگی به کارگردانی پرویز شیخ طادی و ملک سلیمان ساخته شهریار بحرانی که به زبان روسی دوبله شده اند، برپا می شود.

همان طور که خواندید در میان انبوه برنامه ها، هیچ خبری از برگزاری نمایشگاه کتاب یا حضور نویسندگان و شاعران ایرانی دیده نمی شود.

به نظر می رسد هفته های فرهنگی ایران که در دیگر کشورها برگزار می شود، بیشتر هفته های هنری هستند؛ اگر مسئولان به هر دلیل تمایلی به حضور ادبیات، شاعران و نویسندگان در هفته های فرهنگی ایران ندارند، حداقل به جای هفته فرهنگی، از عنوان هفته هنری ایران استفاده کنند تا مخاطب جهانی هم بداند که با چه محورها و برنامه هایی روبه رو خواهد شد.

گروه فرهنگ و هنر