دور زمانی است که انسان مدرن به قداست زدایی از طبیعت و اجزای آن دست یازیده است. تخریب محیط زیست از دوره رنسانس و با انقلاب صنعتی آغاز شد. در آن دوران، طبیعت که پیشتر جاندار و ذی شعور تصور می شد، از مقام قدسی خود تنزل پیدا کرد و تا حد ماشینی و ابزار بودن پایین آمد. (نصر، 1389) روزگاری بود که انسان ها در طبیعت و با طبیعت زندگی می کردند و درواقع طبیعت جزئی از زندگی آنها محسوب می شد. در آن زمان بود که کتب مقدس، روحی قدسی و معنوی برای طبیعت قائل بودند. طبق این متون، کل طبیعت نه تنها زنده که سرشار از قداست و معنویت بود.