دیالوگ ها گاهی حیاتی فراسینمایی می یابند. از همان روزهای آغازین پیدایش فیلم های غیرصامت در سینما برخی جملات از گفت وشنود صرف دو کاراکتر فراتر رفته، حصار تصویر را در هم شکسته و وارد فرهنگ شفاهی و مکتوب جامعه خود و حتی جامعه جهانی شده است. چنانکه می دانید و دیده اید، این دیالوگ ها همه جا هست از صحبت های خودمانی فیلم بازها تا تیتر جراید و خیلی جاهای رسمی و غیررسمی دیگر. براستی اما چرا چنین اتفاقی می افتد؟ کدام ویژگی از یک دیالوگ همچون همای سعادت بر دوش آنها می نشیند و از فیلم جدایشان کرده و بر زبان خلایق جاری شان می کند. برای بررسی