همیشه از تعامل بین نهادهای مختلف نتیجه های خوبی حاصل می شود. سالیانی است که تحلیلگران و منتقدان تئاتر درباره همکاری آموزش و پرورش با نهاد فرهنگی مطلب می نویسند و بر همکاری های فیمابین تاکید می کنند. این همکاری ها در زمینه هنر تئاتر همواره کم بوده است. اما جای آن دارد که در زمینه های تئاتر کودک و نوجوان همکاری آموزش و پرورش همواره پررنگ باشد. حتی این نهاد اصلی جامعه می تواند بعدها خود متولی تئاتر کودک باشد. امسال در جشنواره کودک همدان شاهد حضور 20هزار دانش آموز و خانواده هایشان بودیم که با دیدن آثار و حتی ابراز نظر و بحث درباره کارها بر رونق این رویداد افزود. این حرکت یک تعامل خوب و حسنه بین نهاد تئاتر و نهاد آموزش و پرورش و در کل بین وزارتخانه های فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش است. حضور قدرتمند کودکان در صحنه دو پیامد را دربردارد. اول اینکه جشنواره ای همچون تئاتر کودک و نوجوان صرفا برای کودکان برگزار می شود. در واقع تمام فلسفه برگزاری این رویداد وابسته به آنها و مال آنهاست. دوم اینکه نسلی که خود صاحب رویداد خود است حضوری پررنگ در این جریان دارد. حضور پررنگ نسل کودک باعث اعتلای فکری آنان است و از سوی دیگر فرهنگ تئاتر به عنوان یک هنر تاثیرگذار در آینده کاری و حرفه ای آنها نیز تاثیرگذار خواهد بود. واقعیت امر این است که باید به کودکان مان فرصت بیشتری بدهیم و حتی برخی از فرصت های کلیدی را در اختیارشان بگذاریم.