در بین کشورهای جهان آلمانی ها نخستین کشوری بودند که در قرن هفدهم میلادی افتخار آشنایی با حافظ را داشتند. آدام اولتاریوس همراه یک هیات آلمانی نخستین بار به ایران سفر کردند. او از گلستان و بوستان و غزل های حافظ مطالبی نوشت که سبب آشنایی صاحب نظران آلمانی شد. در سال 1768 سفیر ورشو در انگلیس کنت رویچکی با سر ویلیام جونز انگلیسی آشنا شد. هر دو نفر آنها عاشق زبان فارسی و شاعران ایرانی بودند. رویچکی 16 غزل حافظ را به زبان انگلیسی و آلمانی ترجمه کرد. در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم خاورشناسان به ارزش واقعی غزلیات حافظ پی بردند. فون هامر آلمانی هم تحت تاثیر کنت رویچکی و با همکاری او پاره ای از غزل های حافظ را به زبان آلمانی ترجمه کردند. هامر مجله شرق شناسی را منتشر می کرد و مرتب پیرامون حافظ در آن می نوشت تا شاعر و درام نویس آلمانی، یوهان ولفگانگ فون گوته از این طریق مجذوب ادبیات ایرانی شد و دیوان غربی شرقی خود را سرود.