در مورد کوه شیراز که در 3 کیلومتری غرب سامان واقع است افسانه ای نقل می کنند که وجه تشبیه این کوه از همینجا ناشی می شود. همچنین ثابت می کند که ایلات قشقایی تا سامان نیز می آمده اند. بر اساس این افسانه چوپانی در این کوه گله داشته که هر روز برای آب دادن آنها را به سرچشمه می آورده و آب می داده است. روزی متوجه می شود پیشرو گله که دوبر نامیده می شود، چند روزی است از چشمه آب نمی خورد. چوپان در صدد پیدا کردن علت برمی آید. پس از کند و کاو متوجه می شود دوبر از سوراخ سنگی آب می خورد. چوپان نی هفت بندی داشته که روی آن علائم مخصوصی هم حک شده بود. نی را وارد سوراخ سنگ می کند که ناگهان از دست او ر ها شده و از سوراخ سنگ به پائین می افتد. پس از این اتفاق و در فصل قشلاق، چوپان در بازار شیراز نی خود را می بیند و در می یابد که از زیر کوه تا شهر شیراز آب جاری است و برای همین نی او توسط آن آب به شیراز آمده و سپس از آب گرفته شده است. این افسانه را هنوز هم عده ای از اهالی محل نقل می کنند و معتقدند که از زیر کوه تا شیراز جریان آبی وجود دارد.