یکی از شوق برانگیز ترین فیلم ها برای من به دلائل سیاسی، هنری، تاریخی و اجتماعی. قسمت سوم سه گانه کارگردان درباره دوران پینوشه که به ماجرای کمپین «نه» می پردازد (مخالفان دولت فرصت می یابند برای نه به پینوشه در انتخابات روزانه 15 دقیقه فیلم تبلیغاتی از تلویزیون پخش کنند). تماشای این فیلم به تمامی موافقان و مخالفان و بی تفاوت ها و سرخورده ها از همه چیز و همه کس و دوران و همه و همه و همه توصیه می شود. عالی عالی عالی. آرزو دارم روزی روزگاری کارگردانی دوران ما را این گونه روایت کند.

اثر هوشمندانه یی دیگر که واقعا به آن اندازه که باید و شاید قدر ندیده است در ارزیابی های امسال. فیلم بیش از 10 شخصیت اصلی دارد و 95 درصدش در یک اتوبوس بچه های دبیرستانی می گذرد. استفاده صحیح از زمان و ضرباهنگی متناسب و خلاقیتی دوست داشتنی در اجرا.

فیلمی گنگستری و ابزورد همراه با طنزی تلخ و بر اساس جریانات واقعی و به شدت پویا درباره یک آدم بی نام و نشان که به تدریج در دل یاکوزاها و گنگستر ها فقط با ارتباط با این و آن برای خودش برو بیایی به هم می زند. سند احماقانه یی از فساد در یک سیستم اداری/پلیسی کره جنوبی در سال های دور و نزدیک.